شهر بروجن از دیرباز به عنوان یک شهر باسابقه در خشان فرهنگی وادبی در میان همگان نامبردار وشناخته شده است و صفحات پر تلولو و در خشنده حضور عالمان دینی وفرهیختگان اهل دل و سخنوران نام آور و شاعران شیرین سخن و دانشمندان نام آشنا در صحیفه زندگی و حیات طیبه فرهنگی این شهر مهر تاییدی است .که وزانت وسنگینی رویکرد فرهنگی را در برنامه های مختلف شهری بیش از پیش می طلبد
هرچند اشاره ای گذرا به این سابقه طولانی وپیشینه مشعشع شایان توجه شد اما هنوز این شهر هنوز باقدمت فرهنگی چند صد ساله که در وجود تاریخی آن تردیدی نیست ، نتوانسته از نمادی فراگیر همچون بسیاری از شهرهای کشور اسلامی چون تبریز که مقبره الشعرایی دارد یا شیراز که حافظیه وسعدیه اش زبانزد خاص وعام در اقصا نقاط گیتی است .
و یا آرامگاه حکیم اوالقاسم فردوسی در طوس که چون نقطه فروزان از درخشندگی خیره کننده ای برخورداراست .
واکنون پیشنهاد اولیه ایجاد یک مرکز دوگانه فرهنگی ومذهبی در شهر بروجن توسط نگارنده جهت استحضار وبررسی به حضورتان تقدیم می گردد.
توانمندی و پتانسیل وجود قبور عالمانی زاهد همچو شیخ الاسلام منطقه مرحوم سید میرمعین حسینی بروجنی از نوادگان واحفاد پسری میرداماد فیلسوف بزرگ شرق و معلم ثالث که سال فوتش را سال 1061 ه. ق دانسته اند و حاج شیخ علی بروجنی مفسر ،مجتهد و نویسنده پر آوازه و پرکار سده سیزده وشاعر بلند آوازه ، جسور وبی پروای بروجنی که نامش بر تارک حماسه سرایان مذهبی ،آیینی و ظلم ستیزان این منطقه می درخشد زنده یاد مولانا میرزا محمدعلی فرخی صاحب منظومه سترگ هنرنامه 16 هزار بیتی و بحرالطویل هجویه دردآورانه فتحعلی شاه قاجار (زاده ئ1173ه.ق.متوفی 1255ه.ق)و غزلسرا صاحب سبک وشیرین سخن میرزا محمد امین دفتری بروجنی (زاده 1245ه..ق متوفی 1310ه.ق) و اندکی آنسوتر قبر متبرک سید علی حسینی حائری متوفی 1312ه.ق و فرند خوش ذوق وهنرمند زبردستش خوشنویس چیره دست مرحوم سید حائری بروجنی که خط شکسته اش گاه پهلو به پهلو ی پیش قراول این خط یعنی مرحوم درویش طالقانی می زند .می تواند این مکان را به جایگاهی متناسب ودر خور شان عالمان زاهد وحق باور وشاعران شیرین گفتار نماید که هم نماد فرهنگی شهر بروجن و هم جایگاهی برای زنده نگاهداشتن یاد وخاطره نام آوران ومشاهیر کمتر شناخته شده و هم به گنجینه ای در خور توجه فرهنگی تبدیل گردد و این جایگاه به عنوان یک مرکز فرهنگی جذب گردشگر ان تبدیل شود واین مرکز می تواند به موزه تاریخ فرهنگ وهنر و ویترین آثار چاپ شده شهرستان باشد .
