سرباز و سردار

بارهای مانده را صد بار با خود می کشد

مانده ی سرباز را سردار با خود می کشد

از ندانم کاری جمع مدیران ضعیف

کارها را شخص استاندار با خود می کشد

او به دوش خود کشد این محمل افتاده را

با تبسم خسته دل غمدار با خود می کشد

رفتن سرخ

وقتی که دلت گرفت باران بنویس

از حس غریب در بهاران بنویس

با اشک نشسته توی چشمانت باز

از رفتن سرخ جمع یاران بنویس

پیر ما

پیر نورانی ما

چهره

چو در خاک کشید

بال از

خاک رها کرد

و به افلاک کشید

اقلیم گمنامی

در اقلیم گمنامی و عشق

یک شب

شهیدان سرزنده را دیده ام

با افتخار

از زمین تا در ورودی آسمان هفتم

تا آنجا که صاحبدلان

رایت خون و تبسم

به نام اهورایی گل زده اند

بر سینه ی غمزده از

دست خورشید نشان

طلوعی دیگر بار داده اند

آنجا که جمعیت شوقمندان

جان و دل را در فرات دلتنگی برده و

امضای پایانی عشق

به دست خجسته ی بهار خورده

و بوی عطر بهشت

از شمیم امضایش تا همیشه جاری است

نقادی منصفانه

آیا همه رفتارهای سیاسی و مدیریتی در استان ما صددرصد در طراز انقلاب اسلامی است آیا همه داشته های سکان‌داران استان وضعیت فعلی و قابل قبول است و خیلی حرف ها و نقد های دیگر هست و ما هم مثل خیلی از مردم به بسیاری از انتصابات مدیران انتقاد جدی داریم اما آنها که صرفا سیاه نمایی می کنند آیا عقل و وجدان دارند تا در کنار انتقادهای متعدد عملکرد خوب و پسندیده را هم ببینند و اتفاقات خوب را هم در حرف ها و نوشته های شان نقل کنند واقعا انصاف چیزی خوبی است. تمام تلاش های انتقال آب دیمه با یک کشیده به حاشیه کشیده می شود چقدر باید نابخردی باشد که همه زحمات به خاطر حرکت کودکانه ی فردی که دست به حرکت انتحاری رسانه ای می زند و جریان را از عقلانیت به سمت حرکت های مخرب و ویرانگر هیجانی می برد، نادیده گرفته شود البته باید با این فرد عزل شده و به دوردست ها فرستاده شود تا قدر عافیت را بداند و هزینه تراشی نکند البته انصاف باید سرلوحه حرف ها و نقدها قرار گیرد.

خلوت سرخ

اشک است که می دود بر این گونه زیاد

یا فاطمه گفت و بر روی خاک افتاد

در خلوت سرخ غربت و عطشانی

افتاده به خاک قامت سرو جواد

نمای بسته

بر ذهن های بسته تنها نمای بسته

تنها نمای بسته بر ذهن های بسته

آغاز راه نکبت در منجلاب ماندن

در های و هوی غصه اینجا صدای بسته

دشمن شبیه سیل است ویانگر و مخرب

از ابتدای خسته تا انتهای بسته

بردار دست از چشم بگذار تا ببنی

وقتی که می نویسد غم را گدای بسته

باران حرفهای صد من یه غاز دارد

بر ذهن های بسته تنها نمای بسته

 

حصاری از نور

با چادر خویش 

تا همیشه هستند 

گل های بهار 

در حصاری از نور 

خجل

ای کاش کمی به فکر دل می بودند

این گونه نه سرد و منفعل می بودند

این مدعیان پر هیاهوی یک بار

از کرده ی خویشتن خجل می بودند

متن سخنرانی ام در خصوص هویت فرهنگی بروجن

در برنامه رونمایی از نام نوشته هفته بروجن سخنرانی داشتم که به درخواست برخی از دوستان متن پیاده شده این سخنرانی جهت استفاده منتشر می شود

سر نامه را می دهم فر و زیب

به نصرمن الله فتح قریب

در این آیه نام جهان گستری است

که نام خوشش زیب هر دفتری است

خدارا ستایی نبی را ستای

پس از وی علی ولی را ستای

گر از فرخی خواهی از من بپرس

صفاهان بیا از بروجن بپرس

این ابیاتی که خوانده شد از بزرگ شاعران منطقه و شهر بروجن مرحوم میرزا محمدعلی فرخی (1173. متوفی 1255ه.ق ) است شاعر غریب مانده و کمتر شناخته شده بروجنی که قبرش در هم حوالی است .امر فرمودند که چند نکته ای را در باب هفته بزرگداشت بروجن به نیابت از محاسن سپیدان شورای پژوهش مرکز بروجن شناسی خدمت دوستان عرض کنم .هفته بروجن هفته بزرگداشت همه فضایل و خوبی هاست هفته بزرگداشت شهری است که موسیقی جاری جویبار و آب همیشه در آن جاری بوده شهری که تاریخ وفرهنگ و هویتش از روزگار سلجوقیان در قرن پنجم هجری است و بروجن متعلق به همه با تفاوت سلایق و لهجه ها و قومیت ها می باشد . اینجانب همیشه بر این باور بوده ام که شهرداری کارکردی فراتر از یک مجموعه خدماتی دارد و باید نگاه غالب و حرکت آفرین مدیریت شهری نگاهی فرهنگی و برگرفته از اندیشه وهنر باشد و هیچ شهرداری نمی تواند برآورده کننده همه خواسته شهروندان باشد اما می تواند با توزیع خردمندانه و داشتن نگاه فرهنگی می تواند پیوند دهنده شهروندان با عنوان صاحبان اصلی و ولی نعمتان شهر باشد . هفته بروجن یک حرکت مبارکی است که به یاد آوری می کند که داشته ها و توانمندی های فرهنگی و تاریخی مان را قدر بدانیم و شهری که برای خودش حافظه و هویت تاریخی نداشته باشد برای آیندگان حرفی برای گفتن نخواهد داشت و جامعه ای که هویت فرهنگی و تاریخی پویایی نداشته باشد قطعا شکست خورده است .بروجن شهری است که از قرن نهم تا کنون عالمان و دانشمندان فراوانی را داشته در روزگار صفویه شاهد حضوری سید عبدالملک حسینی بروجنی کاتب، عالم ،خطاط و مترجم بروجنی هستیم که قرآن کتابت شده اش در سال 1045 قمری در خور توجه است . سیدمیرمعین بروجنی نواده میرداماد فیلسوف بزرگ جهان اسلام در قرن یازدهم و دوازدهم هجری در بروجن بیت شریفش ملجا و پناهگاه اهل دین و تشیع بوده است . در روز گار صفویه میرزا شریف الهام شاعر و عالم هندوستان رفته را داشته ایم . در قرون بعدی عالمانی همچون سید ابوالقاسم حسینی شارح نهج البلاغه ، حاج شیخ علی بروجنی مجتهد ، عالم ونویسنده پرکار ، سید احمد بروجنی ، سید حسین حسینی بروجنی داماد آیت الله العظمی سید ابوالحسن اصفهانی و حکیم جهانگیر خان قشقایی عالم شهیر و نامبردار جهان تشیع استاد حضرت امام خمینی بخشی از شناسنامه اندیشه وعلم شهر بروجن را تشکیل می داده اند . در صنعت چاپ از سال 1292 ه.قمری حدود 152 سال پیش شاهد حضور ملامحمد باقر بروجنی کاتب ، عالم و مصحح آثار علمی هستیم که بیش از 40 عنوان کتاب را کتابت و منتشر نموده است . اولین روزنامه نگار بروجنی عبدالحسین فرهمند معروف به ادیب فرهمند ۱۲۶۰-۱۳۱۳ه.ش صاحب نشریه گیتی نما و نخستین دارالفنون محلی در بروجن با عنوان مدرسه بختیاری ها در سال ۱۲۷۹ه.ش تاسیس شد. اولین جراح کشور و پدر علم جراحی دکتر ابوالقاسم بختیار بروجنی می باشد . در عرصه خطاطی سید محمود حائری متوفی 1313 ه.ش ، در عرصه نقاشی استاد بهمن بروجنی و هادی پور را داریم در عرصه ترجمه در روزگار مشروطیت میرزا خلیل بروجنی را داشته ایم ، در نمایش استاد فرهمند در موسیقی استاد ملک مسعودی در دامان بروجن پرورش یافته اند . بروجن مامن و زادگاه شاعران و سخنوران است و در کشور ، بروجن را به شاعراش می شناسند به میرزا محمدعلی فرخی صاحب منظومه 16 هزار بیتی هنرنامه و بحرالطویل کوبنده در مذمت فتحعلی شاه قاجار ، به میرزا محمد امین دفتری نواده دختری فرخی 1245ه.ق . 1310ه.ق بزرگترین مرثیه سرای حسینی ، به اختری بروجنی، به شارق، به میرزا احمد بنا، به صفایی بروجنی به سید آقاعلی حسینی قانع، شمس بروجنی ، به حیدرعلی طالب پور پدر شعر محلی بروجنی به بهمن رافعی به میرزاییان و... نامبردار است .و از همه بالاتر شهرما 227 شهید از جان گذشته دارد آنهایی که والاترین و گرانبهاترین گوهر و سرمایه ی شان که جان شان بوده را در طبق اخلاص نهاده و تقدیم انقلاب و اسلام نموده اند و به همه ی ما درس وفاداری دادند . این نشان می دهد ظرفیت های متعدد و ارزشمندی در شهر ما وجود دارد که می توان با شناسایی و معرفی آنها به نسل جویای نام وهویت طلب جوان الگوهای خوبی را به آنها ارائه دهیم .و بدانیم که اگر شهر ما قرار است ساخته شود به دست یکایک شهروندان آن شهر ساخته می شود شهر خوب شهر ساختنی و دست یافتنی است و برای برپایی باشکوه این هفته نیازمند حضور همه دولتمردان ، شهروندان فهیم شهر است .

هویت هر شهر

هر شهر متعلق به همه شهروندان و ساکنان آن شهر با تفاوت سلایق و لهجه ها و قومیت ها می باشد . اینجانب همیشه بر این باور بوده ام که شهرداری کارکردی فراتر از یک مجموعه خدماتی دارد و باید نگاه غالب و حرکت آفرین مدیریت شهری نگاهی فرهنگی و برگرفته از اندیشه وهنر باشد و هیچ شهرداری نمی تواند برآورده کننده همه خواسته شهروندان باشد اما می تواند با توزیع خردمندانه و داشتن نگاه فرهنگی می تواند پیوند دهنده شهروندان با عنوان صاحبان اصلی و ولی نعمتان شهر باشد . برگزاری هفته و روز بزرگداشت هر شهر یک حرکت مبارکی است که به یاد آوری می کند که داشته ها و توانمندی های فرهنگی و تاریخی مان را قدر بدانیم و شهری که برای خودش حافظه و هویت تاریخی نداشته باشد برای آیندگان حرفی برای گفتن نخواهد داشت و جامعه ای که هویت فرهنگی و تاریخی پویایی نداشته باشد قطعا شکست خورده است .این نشان می دهد ظرفیت های متعدد و ارزشمندی در شهر ما وجود دارد که می توان با شناسایی و معرفی آنها به نسل جویای نام وهویت طلب جوان الگوهای خوبی را به آنها ارائه دهیم .و بدانیم که اگر شهر ما قرار است ساخته شود به دست یکایک شهروندان آن شهر ساخته می شود شهر خوب شهر ساختنی و دست یافتنی است و برای برپایی باشکوه این هفته نیازمند حضور همه دولتمردان ، شهروندان فهیم شهر است . 

تا مشهد گل

در عرصه ی عشق، با صفا می گوییم

ما ذکر نجیب ربنا می گوییم

با شوق ترنم وصال خورشید

تا مشهد گل رضا رضا می گوییم

عذر خواهی

پشت فرمان

بودم و لرزید دستم

وای من

زین همه مشکل که در

شعرم

هویدا گشته بود

 

شبیه حس مجنون

من مانده ام و طلوع در خون ، مشغول

با حس شبیه حس مجنون ، مشغول

خورشید رخت مرا به دریاها برد

با شوق توام به عشقت اکنون ، مشغول

امین گل

در مسلک عشق همدلی پیدا شد

همرنگ امید سینهٔ دریا شد

در صبح امید شوق خورشید دمید

یعنی که امین گل امام ما شد

عشق شهدا

عشق شهدا به دیدن حق می رفت

 با شوق و صفا به دیدن حق می رفت

 آن روز پر از حکایت پرواز است

 چون روح خدا به دیدن حق می رفت

اعجاز خدا

آن روز شبیه روضه ی باران بود

لبخند خدا ز خنده ی یاران بود

در سوم خرداد شهیدان گفتند

اعجاز خدا برای دین داران بود

با حاجیان شهر ارادت

ای کعبه ی وجود نگاه کریم تو

دل گشته باصفای حرم در حریم تو

ای زمزم وجود به شوقت ترانه خوان

من زائرم به  طوف امید قدیم تو

ای در تمام عالم هستی تو پاک تر

گشته مقام این دل خسته مقیم تو

احرام بسته ام به طواف نگاه سرخ

نوشیده ام ز ماء معین و نعیم تو

با حاجیان شهر ارادت رسیده ایم

برجان وزیده بوی خوشی با نسیم تو

ای مهربان هر دو سرا مادر بهار

دست من است و دامن ومهر عظیم تو

با جان ودل به هروله ی مروه وصفا

لبیک گوی عشق توام با شمیم تو

من حاجی غریبی و تنهایی توام

ای کعبه ی وجود نگاه کریم تو

شعر : مهدی طهماسبی

 

 

 

 

نگاه سرخ

سرشار طراوت بهاران شده ام
هم لهجه ی لحظه های باران شده ام
در حال و هوای کربلایی گشتن
دلتنگ نگاه سرخ یاران شده ام

غمناله ی مرد بی کران

وقتی که به خون نشست صبح صادق
دل بود به اشک و غصه ها شد لایق
در شهر مدینه بر لب عشاق است
غمناله ی بی کران مردی عاشق