سر پنجه های آفرین تان
در صحیفه روزگار
آفرییندۀ نقشی از بودن و عزتمندی است
که به لطافت باران و
با دقتی مثال زدنی
زیباترین و ماناترین یادگارهای جاودانه زمانه را ساخته و پرداخته نموده
تا آیندگان
بر این هنر ارزشمندتان
آفرین گو باشند .
کوچه ها خالی و پر ترانه
لحظه ها ساکت و شاعرانه
بچه ها توی نقاشی خود
نقش هایی پر از نقش خانه
کودکی بر روی جان بابا
حس و حالی چنین مادرانه
دلم در حسرت باران
ز پا افتاده می گرید
غریبانه
در این وادی
نجیب و ساده می گرید
دست گل بوسیدم و افتاده ام بر پای او
جان فدای او شد و دل نیز باشد جای او
چهره اش لبریز مهر و گونه اش مثل بهار
شوق می ریزد دلم بر آن قد و بالای او
محو دیدارش شدم دل برده از من ذکر او
کاش دریابم دوباره آن رخ زیبای او
تا ببوسم دست او خم می شوم با مهر و عشق
این منم دلداده بر آن قامت رعنای او
من بوسه به دست مادری خواهم زد
بر سینه عشق من سری خواهم زد
از دست و رخ و پا و دل و جان و زبان
بر منزل عشق من دری خواهم زد
خوش به حال تو
که دیوانه ی دیوانه شدی
ما هنوز از
پی مجنون و
جنون می گردیم
تنفس مرغ جان
در آسمان معطر
به نام قبله ی هفتم و امام هشتم
حضرت علی ابن موسی الرضا (ع)
جلابخش اندیشه و
قوه محرکه ی آفرینش آثار فاخر و ماندگاری است
که از سرچشمه ی کرامت امام رئوف بهره می گیرند
تا با روایتی صادقانه
از دیروز تا فردا را
برای نسل پویای امروز
ترسیم نمایند
تمام می شود
بازی های روزگار
وشروع می شود
رنجی ابدی
برای برخی
که نرخی جز خسران ندارند
آینده دیدنی است
باور نمی کنی
