چشمه خورشید

ای ماه من

مهتاب من

ای چشمه خورشید من

امشب دعاگوی توام

یک امشبی با من بیا

ای دل به ولایت علی (ع)دل خوشدار

ای دل به ولایت علی (ع)دل خوشدار

بر شوق هدایت علی (ع)دل خوشدار

درعصر حساب وسختی قبر و قیام

آنجابه عنایت علی (ع)دل خوشدار

صفای عشق

غمت آمد دلم را مبتلا کرد

زخاک وخستگی هایش رها کرد

من و یاران غریبان زمینیم

صفای عشق ما را آشنا کرد

غیرت پرواز

دلم در نقطه آغاز گم شد

میان این همه اعجاز گم شد

چنان با خاک ما مانوس گشتیم

که در ما غیرت  پرواز گم شد

بهار می آید

در میان هجمه کلمات

در تکاپوی وعده ها ووعیدها

در بالا وپریدن نفوس

در رنگارنگی دروغ

کمتر کسی به تو می اندیشد

تو منتخب خدایی

با وعده ای محقق

اما اهل تحقیق خاموشند

من مانده ام چه بگویم

بهار می آید

لهجه یار

با شوق وقرار می نویسد برگردد

با لهجه یار می نویسد برگرد

خورشید زمین وآسمان یا مولا

وقتی که بهار می نویسد برگرد

خورشید

ای عزت بی حدود هستی خورشید

ای باعث هست وبود هستی خورشید

برگرد وبیا دل زمین می گیرد

ای معنی در وجود هستی خورشید

تغییر مرام مردم دریایی است

ای دل به ترنم بهاری برگردد

اینک به تبسم بهاری برگردد

تغییر مرام مردم دریایی است

باشوق تلاطم بهاری برگردد

مرام عشق

ماییم به نام عشق برمی گردیم

ما گام به گام عشق برمی گردیم

بعد از همه غریبی و غصه وغم

کم کم به مرام عشق برمی گردیم

رویش

در ناباوری زمین

در خلوت سخت اندیشان

در تحکم بی پایان سنگها

سبزه ای سر برخواهد آورد

که از تبار لاله هاست

ودستانش نویدبخش

خرمی ودلخوشی است

هرچند این رویش

برای ناباوران سخت باشد

تا به خورشید

وقتی فضا

از غبار لبریز می شود

آسمان دلتنگ می شود

ابرها می آیند

باگریه های آسمان غبارها می میرند

کاش آسمان چشم هایمان

بارانی میشد

تا به خورشید می رسیدیم

تک بیتی آخر

بخوان تک بیتی آخر

که این دولت نمی ماند

بکش دست محبت

برسر غمدیدگان ای دل

وقت رفتن شد

مرام سال نو

تحویل و تغییر است می دانی

که یعنی پیرهای خسته

اینک

وقت رفتن شد

دانسته

من از تحویل سال نو

به حق دانسته ام ای دل

که نظم پیرهای خسته

در عالم

نمی ماند

به امید وصال گل

عطش آتش به جانم می زند

اما هنوزم من

به امید وصال گل

در غمگین سرا هستم

بهار غبار گرفته

بهار غبار گرفته

خبر از آمدنی دارد

ورفتنی

امید که خورشید باوران بیایند

و

سکون گرایان بروند

دلتنگ آسمان آبی ام

هواخواه تبسمی شیرینم

آنسوتر از نقابهای دروغین

و حس وحال ریاکارانه

تلاطم دلم

این ترنم است

«شیخ در بشکستنه پیمانه ام پیمان گرفت

بشکنم پیمان شیخ و

نشکنم پیمانه را »1.

1. این بیت از دفتری بروجنی است

سوال

فردا چگونه پاسخ می گوید

مردی که به لبخندی دلخوش است

وردایی که برشانه هایش

سنگینی می کند

نمی دانم

این سوال بی جواب را

فقط و فقط

خودش می داند وبس

چشم به راهی

همه چیز را غبار گرفته

دلمان آسمان آبی را

برای چند روزی است گم کرده

حس وحالمان یتیمانه است

وای به دلهای کودکان منتظر

و چشم هایی که

راه برایشان تمام نمی شود

چشم به راهی را از آسمان می پرسیم

تصمیم

از رفتن تا ماندن

تنها یک تصمیم است

یک گام تا بیکرانگی

اما

از آن تصمیم تا این روزها

فاصله تا آسمان

شاید هم فراتر باشد

از پرواز

تا غوطه خوردن در

مال ومنال و

سرانجام خاک

نظاره گر

خورشید در خون خفته

پابه پایت می آمد

تا در شام تنهایی

نظاره گر طلوع دوباره مادر باشد

هم مادر خویش

هم مادر صبوری ها