غریبی خاک الوده

به خاک می گویم 

غریبی خاک آلوده ات را 

در گذر تند ثانیه ها 

در هجمه بی امان زمان 

در پرتاب گدازه های حسرت و فریاد 

در تقاطع مخرب مال و حال 

که عکس های بشاش شما را 

از روی دیوار های وجود پاک می کردند 

تا اصلا وجود را پاک کنند 

ولی شما 

نه در عکس های رنگ و رو رفته 

نه در خاطرات کم حجم 

نه در زمان بندی پریشان 

جا خوش نکردع اید 

تو و دوستان بال گشوده ات 

فراتر از زمان های خاک 

تا بی کران رفته اید