داغ لاله

به کوهستان دل باران نیامد

نشانی از دل یاران نیامد

بسوز ای دل به داغ لاله هایی

به سوی ما نشان زایشان نیامد

دنیای غمگین پر از حرف

دل من مبتلای شوق خوانی  است

اگرچه باده نوش کهکشانی است

در این دنیای غمگین پر از حرف

دل من آشنای بی نشانی است

تا نور رفتند

دلم را مبتلا کردند اینجا

به باران آشنا کردند اینجا

 تبسم برلبان تا نور رفتند

مرا با خود رها کردند اینجا

غزلخوان شهیدان

دلم همرنگ طوفان شد

شدم

همرنگ با طوفان

غزلخوان

شهیدان شد

شدم همرنگ

با باران

مژده دار زندگی

روزهای غصه دار

می شود دگر تمام

می رسد

امید تازه از کرانه های صبح

زآن سوی نگاه خسته

می دهد به دل نوید

مژده دار زندگی

فصل باتو بودن است

فصل نو

فصل باتو بودن است

فصل همدلی سبز

در افق بی نهایت

روزهای بی کرانگی است

کاش من هم

جز اهالی فصل با تو بودن باشم

کاش

کاش

خلاص

خلاص می شوم

از تمام رنج های زمین

از تلاطم نفهمی های خاک زادگان

به اوج خواهم رفت

چون موج

شاید باورنکنند

اما آینده روشن

در استمرار ایستادگی منست

پهنه دیده غریب زمین

می نویسم بهار خواهد بود

بر دل ما قرار خواهد بود

صبح آدینه ای پر از خورشید

آخر انتظار خواهد بود

پهنه دیده غریب زمین

شاهد تک سوار خواهد بود

باترنم به شوق روزوصال

اول افتخار خواهد بود

با طلوع امید صبح غیور

تا ابد روی کار خواهد بود

ای دل ازغصه ها منال آن گل

یاور غصه دار خواهد بود

صبح سرمست روز وصال

آخر انتظار خواهد بود

بازگشتنم

غرق در بودنهای دروغین

در تنفس های مصنوعی

 در تظاهرات ریا هستم

دلتنگم

به مژده ای دلخوش

شاید بازگردد

و برگردم

ماه غریب

لحظه ها ساکت و بی ادعا

می گذرند و غم ما بیشتر

می شود

کاش بیاید زراه

ماه غریب

دل تنها من

ماه من

چشم به راه تو در این خانه ام

بیت بیت

از غزل من به فدای شما

طواف دلتان

یکی از دوستان برایم پیام فرستاده که در طواف به یاد ما هست بنده هم این بیت را برایش فرستادم

من به یاد شهدا هستم و گویم زهرا

در طواف دلتان باز مرا یاد کنید