با غیرت عباس ها (نذر شهید عباس قادری )

نگاهش جاری احساس ها بود 

وجودش عطر ناب یاس ها بود 

در این دوران پر شور و تلاطم 

یلی با غیرت عباس ها بود 

شوق بودن

می رسد 

مردی 

که در ایینه ی احساس ها 

شوق بودن را 

به نام دوستان جاری کند 

مانده

چقدر 

سخت و غریب است 

که تنها باشی 

مانده بی کسی 

صحبت 

دنیا باشی 

تغزل های خونین

در اقلیم حماسه ساده بودند 

تغزل های خونین می سرودند 

نمی داند به جز ذات خداوند 

چگونه این شهیدان پر گشودند 

برای ماندن

عکسی بگیر عکاس 

عکسی برای دیوار 

یک عکس 

با لطافت

 عکسی برای ماندن 

دیوار کوتاه

دردا که مقام سرد فریاد نبود 

از حرف نبوده خاطرم شاد نبود 

پایان تمام حرف ها نا پیداست 

دیوار به کوتاهی ارشاد نبود 

رای های تازه

ای جاری امید 

ای مظهر بودن 

ای دل 

در این ایام دلتنگی 

برخیز 

تا باردگر تغییر را 

رای های تازه بنشانیم 

تغییر

تغییر باید کرد 

تغییر باید داد 

این راه های رفته را آرام 

با جوهری از جان 

انگشتی از ایمان 

در صندوقی سرشار از امید 

تغییر باید که معنا کرد 

هستی مواج

دستی که در کار است 

پایی که در راهست 

چشمی که بیدار است 

فریاد بودنهاست 

نیستی زار زمین خسته ی و دلگیر 

از نیستی برگردد 

در جاری بودن 

در بیکران هستی مواج 

ز سمت بودن

طلوع تازه ای دارد 

نگاه صبح آدینه 

به امیدی که می آیی 

 زسمت بودن و هستی 

تلاطم حضور سبز تان

روزهای بی کسی 

روزهای دلگرفته زمین 

روزهای ابرهای وهم و غصه ها 

در تلاطم حضور سبز تان 

در نگاه پر امید تان 

رو به آخرین رود 

مژده دار عزت ظهور من 

عاشق حضور من 

می رسی ز راه دور 

در تجلی ظهور 

سرشار

دل از یاد تو سرشار است در 

ایینه ی هستی 

امید من 

امیر من 

بهار من 

بیا اینک 

دیوار غریبم

افسوس 

که در رهگذر 

زندگی خاک 

من پوستر مانده 

به دیوار غریبم 

وجود من

انتخابات است و من 

دنبال راه کوی تو 

ای ستاد انتخاباتت 

وجود من 

بیا 

رای

طی می کنم 

این راه را 

با جوهر جان 

وقتی که  رای خویش را 

با خون نوشتم 

جوهر جان

آغشته شد

دستم

به جوهر

تا بدانی

این راه را

با جوهر جان

می کنم طی

بی مایه تر

ایستاده ام 

بی مایه تر از پوستر 

شنبه دلگیر 

 

حس حضور

می رسد 

از راه دور 

بویی از حس حضور 

کاش من هم باشم 

مژده داران ظهور 

محضر گل

هنگامه‌ی عید عاشقان می آید 
سرمایه ی شوق بیکران می آید 
از جان بفرست محضر گل ، صلوات 
چون حضرت صاحب الزمان می آید 

 

عشق است .

عشق است نشان اوج آگاهی ما 

در مسلک نور موج حق خواهی ما 

برخیز بخوان به شوق این زنده دلان

شد موسم همدلی و همراهی ما