بحر طویل انت مقتول

انت مقتول و به شمشیر جفائی حسینم حسین  

   تو ذبیح الله این دشت بلایی حسینم حسین

صاحب باغ فدک - از سما تا به سمک            

    گوید هر لحظه ملک -         خسرو جن و ملک

از چه کوه و کمر و بحر و برو کعبه و سنگ و حجر و زمزم و میزاب و دگرصفحه و ماهی ، همه با ارض  و سماوات و نه افلاک و مه و مهر و دگر کوکب و سیّار و بروجات و صحابات و چه لوح و قلم و کرسی و تا عرش معظّم

همه با آه و فغانند _ همه گریه کنانند             همه جامه درانند _ همه سینه زنانند

آخ ندانم چه کنم آه حسینم حسین

انت مقتول و به شمشیر جفائی حسینم حسین      

   تو ذبیح الله این دشت بلایی حسینم حسین

بهر تو ای شه دین _ صدر تو روی زمین

حضرت روح الامین _ گوید هر لحظه چنین

از چه خلقان جهان آدم و سلمان و دگر موسی عمران و دگر عیسی گریان و حقیقان و اسیران و شریفان و دگر ختم رسولان و فقیران و دگر وحش بیابان و دگرطیر بیابان و دگروریزش باران و ذبیح الله قربان و دگر یوسف کنعان و دگر حوری قلمان

همه با آه و فغانند _ همه گریه کنانند         همه جامه درانند _ همه سینه زنانند

آخ ندانم چه کنم آه حسینم حسین

انت مقتول و به شمشیر جفائی حسینم حسین     

  تو ذبیح الله این دشت بلایی حسینم حسین

نوگل عبد مناف _ ذوالفقارش به مناف              

   شیر جنگی به مصاف _ ماتمش قاف به قاف

از چه باغ و چمن و نسترن و بلبل شیرین سخن و طوطی حوض لبن و جغد برون از وطن شمع گل انجمن و یوسف گل پیرهن و گردش چرخ کهن و نامه مشک ختن و قمری و زاغ و زغن و جمله مرغان چمن

همه با آه و فغانند _ همه گریه کنانند                  همه جامه درانند _ همه سینه زنانند

آخ ندانم چه کنم آه حسینم حسین

 

انت مقتول و به شمشیر جفائی حسینم حسین     

    تو ذبیح الله این دشت بلایی حسینم حسین

 

ای شهنشاه غریب _ درد ها ره تو طبیب    

کن بهشتم تو نصیب _ این بود ورد حبیب

لنعت حق به یزید پن معاویة بی دین و دگر برعمر سعد و به شمر آن سگ بی دین و عبیدالله مکّار و سنان ابن انس خولی و هم حرمله و شبت ربیعی و حکیم بن طفیل آن سگ ملعون و دگر جمله ی زنها که بود حفظه و قطامه دگر کوفی و شامی همه را لعن نماییم

ندانم چه کتم آه حسینم حسین

انت مقتول و به شمشیر جفائی حسینم حسین    

     تو ذبیح الله این دشت بلایی حسینم حسین