مسیر رفتن

در این دنیای کوچک غصه ها بسیار می گردد 

به امید خدا راه یقین هموار می گردد 

به خود هشدار خواهم داد در وقت خطر نوشی 

مسیر رفتن از سمت نظر دشوار می گردد

غزل می گویم  دلتنگ دیدار رخش هستم 

دلم چون کودکی آماده ی دیدار می گردد

خدا را شکر می گویم  که حس نوبهاری اش 

نصیب و قسمت این فرد بی مقدار می گردد 

رها از خاک تا پرواز خواهم رفت مردانه 

پر از شوق نگاهش این من غمدار می گردد 

نمی ترسم نمی لرزم که می دانم  غیورانه 

به امید خدا راه یقین هموار می گردد