شب مهتابی

نگاهم را سفیر کربلایت می کنم آقا
و از اعماق جان خود صدایت می کنم آقا
به نام نامی ات مولا تمام زندگی ام را
به هنگام فراخوانت فدایت می کنم آقا
در این شب های مهتابی به شوق دیدن کویت
ببین هر لحظه من حال و هوایت می کنم آقا
وجودم ماخذ شور است و همراهی و همرنگی
به اشک دیدگان آن را روایت می کنم آقا
به سمت با تو بودن آمدم زان سوی تنهایی
شهیدانه دلم را همنوایت می کنم آقا
اگرچه دورم از کرب و بلایت ای همه عشقم
نگاهم را سفیر کربلایت می کنم آقا