خفته در قاب

در عطشناکی احساس پی آب شدند
پر زاحساس خوش از گوهر نایاب شدند
چه شهیدان غریبی که در این یک ماهه
به فدای قدم حضرت ارباب شدند
آن جوانان به خون گفته رها از دل خاک
هم‌نفس با نفس سرخوش مهتاب شدند
جان سپردند شهیدانه ولی مردانه
حافظ امنیت و خفته در این قاب شدند