یک منظومه قدیمی
باز دل آتش گرفت و سینه سوخت
غصه آمد سینۀ آیینه سوخت
هجرت پروانه را باور کنیم
غمگنانه خاک را بر سر کنیم
یاس ها پرپر به روی خاک ریخت
شاخه های زندگی از هم گسیخت
چشم ها را حسرتی پر آب کرد
صورت غمدیده را سیراب کرد
مادری در خاک و خون غلطید و رفت
تا اجل از شاخه او را چید و رفت
دست های مهربان یک پدر
چشم در راهش جهانی شعله ور
یاس ها در التهاب کربلا
تشنۀ یک جرعه آب کربلا
یاس ها پرپر غریبانه غریب
روی خاک افتاده پروانه غریب
هجرتی از خاک تا پرواز داشت
سرالاسرار ولا زآغاز داشت
در نگاهش یک مدینه بی کسی
یک نجف غم یک جهان دلواپسی
داغ سخت و دست های بی پناه
گریه هایی سرد و سوز سرد آه
با همه این غصه داری های ما
اشک ها و گریه زاری های ما
جان فدای صبر زینب می کنیم
ذکر او را باز بر لب می کنیم
ذکر داغ بی حدود کربلا
داغ غمگین عروج لاله ها
داغ هفتاد و دو لاله نصف روز
داغ جانکاه و غریب و سینه سوز
جان فدای صبر زینب تا ابد
بر لب ما ذکر یا زینب مدد
1383
