روضه رضوان

تا شدم شاعری از خیل غزلخوان رضا

نشوم سیر از این روضهٔ رضوان رضا

به دوعالم ندهد آنکه چشیده است دمی

در حریم حرمش جرعهٔ احسان رضا

نه کبوتر شدم و آهوی این دشت غریب

روسیاهی که شده یکسره مهمان رضا

مظهر رأفت و رحمت ، حرمش کعبهٔ دل

چه بهشتی است گوارای عزیزان رضا

پدر اندر پدرم گریه کن مادر او

پسر اندر پسرم باد به قربان رضا

ای امام همه خوبان جهان ثامن عشق

شعرها گفته ام ازمهر فراوان رضا

هرکسی طالب جایی است بهشتم اینجاست

نشوم سیر از این روضهٔ رضوان رضا