شهرگل

دروغها و

کینه ها

شکسته می شوند

تا

تو

می رسی ز راه دور

به شهر باصفای گل

سحرگاهی نجیب

بعد از این

سرمای جانسوز

به غربت ماندنت

می رسی

ای آفتاب من

سحرگاهی نجیب

ساکت شعله ور

ساده تر از دل من نیست ولی منتظرم

ساکتم سرد و صبورم زغمی شعله ورم

احساس های ساده

دلتنگی ام  را شهر باران می شناسد

احساس های ساده اینسان می شناسد

من چشم در راهم شبیه سروی خسته

این انتظارم را بیابان می شناسد

حال و هوای صمیمی

دلتنگ روزهای قشنگ وقدیمی ام

من در هوای حال وهوایی صمیمی ام

آتش گرفته ام به غم آب و نام ولی

اماهنوز مانده دست کریمی ام

سرمای غربت

دراین

سرمای دردآلود

غربت

نفس

در سینه ها

خز خز

گرفته

زمین تشنه

خدارا شکر

بعد از تشنه کامی

زمین تشنه را

دریافت

باران

فاصله

آیا شکسته می شود این فاصله ،بگو

تغییر می کند نفس چلچله ،بگو

پایان بی کسی و غریب به دست تست

تفسیر می شود همه مساله ، بگو

انگار با سکوت نوشتند خوی شهر

پر می شود زخنده و از هلهله ،بگو

اینجا تمام درد من اینست بی رمق

مانده جماعت و سحر و نافله ،بگو

خواهم نسیم را بیاید به نزد تو

از او بخواه جمله ای از این گله ،بگو

بغض نشسته به سینه چه غم فزاست

دیگر نمانده بر دل من حوصله ، بگو

خورشید من برآی که وقت سحر شده

آیا شکسته می شود این فاصله ،بگو

مردها چشم به راه تو

مردها چشم به راه تو چو آماده شدند

سروها در قدمت مانده و افتاده شدند

گفت می آیی و گل در قدمت می ریزند

همه عشق به امید تو بر می خیزند

مثنوی های عطشناک خطر آلوده

نذر دیدار شما بوده از اول بوده

می رسی شهر به نام تو مهیا گردد

عشق با دست توانای تو احیا گردد

کوچه در کوچه به امید خدا مال شماست

همه عشق در اجاز وصفا مال شماست

ای غزل های زمین وقف نگاهت برگردد

دل من مانده در این گوشه به راهت برگردد

اشک های سرزده

امشب شکسته خاطر من در هوای تست

این اشک های سرزده گویا برای تست

برگرد ای امید زمین و زمان به شوق

این دل مرید نام تو و لحظه های تست

خورشید بی کران من ای شوق بی حدود

دل های پرنده به سمت صفای تست

تنها نه ما که خیل زمین منتظر شدند

کعبه نشسته منتظری بر صدای تست

فرمانده ی غیور دلیران شهر عشق

جانها به راه عشق کنون هم نوای تست

من ندبه خوان لحظه ی دیدار می شوم

این اشک های سرزده گویا برای تست

مژده ساده

صبحگاهی پر از عزم و امید

می رسد مژده ی ساده عید

سرود آشنا

زمین تشنه سیراب است اینک

خدایا با ظهور عشق مارا

رها از تشنه کامی ها و غم کن

بخوان بر ما سرود آشنا را