چون که در میدان مصاف عشق را دیدیم ما
اتحاد وائتلاف عشق را دیدیم ما
یک نفر از خود گذشت و یک جماعت را شکست
معجزی از انصراف عشق را دیدیم ما
روبهم آورده وهمدل شده در این جهاد
جایگاه اختلاف عشق را دیدیم ما
دوره ای افتاده از پا بوده وغم دیده ایم
کار برعکس وخلاف عشق را دیدیم ما
پس به یمن یاری حق در زمان مقتضی
اتحاد وائتلاف عشق را دیدیم ما
با تلاطم اثر انگشتها
با ثبات گامها ونگاهها
کمر نامرادی ها می شکند
و جلگه دلها
میزبان تلاش خواهد شد
چشمها را باید باز کرد
دروغ را تابی نیست
غزلخوان می نویسم می رسد دوست
به باران می نویسم می رسد دوست
برای یاری مردان بیدل
به قرآن می نویسم می رسد دوست
خیزشی بهاری
حماسه های دروغین
حرفهای خزنده را
در اردیبهشتی غیورانه
درهم شکست
طلوع نزدیک است
باور کن
خروشی دلاورانه
پایان حرفهاست
مشتهای گره کرده
برای بودن
برای نمایش صلابت
برخاسته اند
دلهای باهم
نگران نیستند
دورویان رابگو
کلاهتان پس معرکه است
بی گمان خواهید شکست
ترسوها نگران چه هستند
شب می رود
با آمدن خورشید
دل بستن کاری نادرست است
سالها پیش
دلم
دست خطر افتاده
واهمه نیست مرا
از همه غم خواهان
پله های حضور
هرچه بالاتر می رود
به بلوغ نزدیک تر می شوند
نگاهها
دستهاو گامها
دروغ مانا نیست
از سپیده دم پرسیدم
وقتی شب را
به نیستی سپرد
دگرگون نمایان باید بدانند
خورشید می آید
من با تشنگی ام
نیایش کنان
ترا می خوانم
وبا نگاه تو
از فراسوی هستی
سیراب می شوم
بگذار دیگران
هرچه می خواهند بگویند
در امپراطوری دروغ
در هجمه های نفاق
در سراشیبی قدرت
دست شیطان بازاست
اما
پشت همه اینها می شکند
با مژده ظهور تو
و
ما چشم انتظاریم
دستهایش باران بار
نگاهش مهرآور
وجودش تکیه گاه محبت
می آید
در صبحی به رنگ دریا
ای زنده دلان بوی خطر می رسد از راه
این مژده بدانید سحر می رسد از راه
بودند پدر بر پدران عاشق وصلش
هنگامه امید پدر می رسد از راه
در هر تپش نبض زمین موج امید است
گفتند که معشوق مگر می رسد از راه
سرمست ولایش همه اهل نظر بود
امید دل اهل نظر می رسد از راه
دارد خبری بادصبا از رخ آن ماه
هرگوشه ببنید خبر می رسد از راه
باقبضه شمشیر عطش نوش بخیزید
ای زنده دلان بوی خطر می رسد از راه
ما چشم به راه نفس صبح امیدیم
ما باعطش خویش به خورشید رسیدیم
در خستگی بی سروسامان غریبی
دلتنگ نگاه و نفس شوق جدیدیم
ما زنده دلانیم پر از حس بهاری
از خیل غیورانه مردان شهیدیم
ما نسل عطش نسل خطر نسل حماسه
ما معنی آزادگی نسل رشیدیم
همپای دل عاشق ما باش غریبه
تابنگری آن لحظه که مستانه چه دیدیم
ما منتظرانیم و خطرنوش زمانیم
ما دست زدامان گل خود نبریدیم
در این شب ظلمانی دنیای هیاهو
ما باعطش خویش به خورشید رسیدیم
صبح می آید
از تنفسگاه بودن
از فراسوی نگاههای خسته
خورشید را می خواند
برشب خط می کشد
دفتر سپیده به تبسمی در می یابد
بدبختی با دروغ می آید
با رنج های تبعیض قد می کشند
اما بانور عدالت بهار
خواهد مرد
با آمدن خورشید شب
بدبختی ورنج در هم می شکنند
تا صبح راهی نیست
تقسیم کرده اند خودشان را
به دونیم متعفن
شاید باور نمی کنند
که مرگ مال همه است
مرغ همسایه را غاز می بینند
اما باید بروند
چه در نقش اصلی
چه در نقش کمکی
تمام می شوند
