غربت

غریب آمده بودی

غریبه هم ماندی

شناسنامه تو

بوی غربتی

دارد

سمت شقایق

دلم را دست باران می دهم در بی نشانی ها

که شاید من شوم از خیل اهل کهکشانی ها

در این خاک غریب بی صدا دل جستجو کرده

نشانی هست از جان و وجود نوجوانی ها

رفیق خطر رفتند تا سمت شقایق ها

رها رفتند از خود تا حریم آسمانی ها

چه شبهایی می گشتند با خون وخطر همدل

چه نجوا شیرینی به گاه روضه خوانی ها

در این خاک مقدس این دیار همصدایی ها

دلم را دست باران می دهم در بی نشانی ها

خاطره بازان

خاطره ها مانده اند

خاطره بازان ولی

رفته به دامان خاک

ساکت وبی ادعا

مژده رنجی دگر

می رسد

هرلحظه بر من

مژده رنجی دگر

من می دانم

چه گویم

می روم از پا و دست

بامداد عشق

دل

به دلداری دهم

در بامداد عشق

من

کز

نگاهش تا ابد

جان و دلم

بر پا بود

بن بست

پایان دنیای بعضی ها

خاک نیست

بن بست است

روز شکسته

شبیه روز شکسته شبیه تقدیرم

به دست بی کسی ام در غروب می میرم

من از تو وتقدیر و خویش می نالم

نبوده ام ز عزیزان زعشق دلگیرم

میان گرمی مرداد سوز غم بر جان

شبیه آتش تفدیده در دل تیرم

رفیق روز غریبی کجایی ای باران

ببین اسیر غم وناله های زنجیرم

نشسته بر سر ورویم غبار تنهایی

منم جوان و زپا رفته ای چنین پیرم

زهجمه های زمان فراق می گویم

شبیه روز شکسته شبیه تقدیرم

عطش آفتاب

سلام می کنم و بی جواب می مانم

دوباره با عطش آفتاب می مانم

غریبه ام نفس می رود زدست اما

امیدوار نگاهی به خواب می مانم

عمه گل

دختر نوری کرمت آفتاب
گوشه نشین حرمت آفتاب

دخترنوری به تو دل داده ایم

ساده دل و زنده و آزاده ایم

عمه سادات عنایت نما

همنفسی را تو روایت نما

ما همه همصحبت آیینه ایم

همقدم غیرت دیرینه ایم

عمه گل وقت دعا می شود

وقت عنایات شما می شود

اسوه خواهران گل

آمده ام کریمه خانه غیرت و وفا 

همنفس تو می شوم با ضربان یا رضا 

مثل نسیم می روم در دل کوچه های قم 

با عطش همیشه ساده وسبز ، ربنا 

بی بی مهر وعاطفه بوی بهار می دهد 

شهر امید وهمدلی شهر غیور لحظه ها 

خاک حریم درگهت مملو از عشق وعاشقی 

فضل شما زمینه رافت حضرت رضا 

عمه شنیده ام کسی در پی عشق می رود 

در پی عشق وسرخوشی در پی عشق آشنا 

شهر مدینه می رود در پی قبر فاطمه 

راهی عشق می شود جانب خانه شما 

راوی اوج عزتی ای حرمت حریم حق

فاطمه ای که نیستی لحظه ای از خدا جدا 

مکتب درس خواندنت مکتب سرخ زینبی 

حضرت اوستادتان فاطمه دخت مصطفی 

دست کریمه شما بر سر خیل شیعیان 

ای که نسب رسانده ای بر شه ملک لافتی 

کیستی ای بهار دل موجب افتخار دل 

عشق منی امید من راوی شوق کربلا 

شاعر شعر همدلی این دل خوشنوای من 

هست قصیده شما ساده وسرخ وباصفا 

معنی سربلندی وبانوی مهر وعاطفه 

اسوه خواهران گل مظهر عفت وحیا 

روی زمین سینه ام عشق شما نشانده ام 

سوی شما کشیده ام این دل وجان خسته را 

89/9/30

هفتادو دو قطعه پریشان دارم

وقتی که نظر به باغ عرفان دارم

یک سینه پر از غم شهیدان دارم

در کربلای سینه ام در شب غم

هفتادو دو قطعه پریشان دارم

صبح نامه

در این صبح پرشوق و شور آفرین

بخواهم زحق بهرتان بهترین

لبی پر زخنده دل پر امید

وجودی دل انگیز چون صبح عید

دل خوش ،تن سالم واستوار

نصیب همه باد از کردگار

دیدنی

دلم در آتش غم سوخت می گفت

دل آتش گرفته

دیدنی بود

آیین بودن

کسی در من تنور غم برافروخت

دلم آتش گرفت وسینه ام سوخت

به یکتایی حق نام اباالفضل

به من آیین بودن را بیاموخت

خیل شهیدانی

تو از نسل غریبانی دل من

زبان سرخ ایمانی دل من

دراین تنهایی و دلگیری محض

تو از خیل شهیدانی دل من

هم قدم

من و دل هم قدم بودیم روزی

عزیزو محترم بودیم روزی

دقیقا بر خلاف آنچه هستیم

چه زیبا مثل هم بودیم روزی