صبح پیروزی

هنگامه نسیم و شوق نوروزی شد 
در بهمن عشق شوق مان روزی شد 
تا تازه کنیم عهد یاران شهید 
برخیز و بیا که صبح پیروزی شد

 

زنده ترین شوق

به طوفان 

به دریا 

به آرامش آبی 

به احساس غریبی 

که در نام شما هست 

بیاای همه ی عشق 

ببین زنده ترین شوق

بیعت تا پای جان

وقتی صحبت از بیعت بختیاری ها در آخرین روزهای ملتهب رژیم طاغوت شاهنشاهی با امام خمینی ره پیش می آید یکی از مقولاتی که کمتر به آن توجه شده حضور عاشقانی است که مردانه ایستادند تا پای جان برای عزت اسلام ، ایران و انقلاب و بدون ادعا و با تقوای الهی سختی ها را به جان خریدند و در روزهای انقلاب و بعد در ایام دفاع مقدس به دور از نگاه کاسبکارانه نو رسیدگان هرچه داشتند در طبق اخلاص قرار دادند و دوشادوش دیگر دلاوران ایران زمین مردانه جنگیدند و جان را برای عزت ایران اسلامی اهدا نمودند و بی دلیل نبود که امام فرمودند : ‏من با جرأت مدعى هستم که ملت ایران و توده میلیونى آن در عصر حاضر بهتر از ملت حجاز در عهد رسول الله- صلى الله علیه و آله- و کوفه و عراق در عهد امیرالمؤمنین و حسین بن على- صلوات الله و سلامه علیهما- مى باشند. حاضران در روز بیست بهمن ۱۳۵۷ در طول هشت سال دفاع مقدس از جان گذشتند و از خاک تا افلاک پر گشودند ولی حضور در بزنگاه های تاثیر گذار درسی بود که این مردان مرد به ما آموختند درسی که با خون خویش آن را امضا نمودند خوشا به حال آنان که همچو شهیدانند نه مثل ناکاربلدان نورسیده که فریاد مردم از ناتوانی آنها بر هفت آسمان است ای کاش در ۴۵ سالگی انقلاب اسلامی به بلوغ باور کارآمدی از نگاه و مرام شهیدان برسیم

بهاران در زمستان

در آن سرما دلت گرم از وجود نور ایمان شد

به شوق دیدنت دیدم بهاران در زمستان شد

تمام عمر دی ماه غم انگیزانه ی وحشت

به یمن مقدمت در ماه بهمن روبه پایان شد

به راه یاری ات  دیدم هزاران لالۀ پرپر

تویی کشور ما منزل سرخ شهیدان شد

علیرغم حضور غصه های بی حدود شب

تمام کشور گل با وجودت نورباران شد

صدای آیه های سرخ یاران عطشناکم

تجلی بخش تفسیر تمام عشق و قرآن شد

امام لاله ها آمد به شوقی غرق زیبایی

به شوق دیدنت دیدم بهاران در زمستان شد

مبعث نور

شد مبعث نور با امید و برکات 
در شوق در آمدند جمله کلمات 
تکرار کنند و دم به دم می گویند 
بر خاتم انبیا محمد صلوات
 
 

اقلیم احساس

به چشمانم سفارش می کنم فکر شما باشد 
به این انگیزه شاید اندکی فکر خدا باشد 
به یمن بودنت در وسعت اقلیم احساسم
دل از غصه و از کینه و غم ها رها باشد 
توان واژه ها با ذکر دیدارت دوچندان شد 
تو گویی نام تو در سینه ام مشکل گشا باشد 
در آنجایی که نامت هست خوبی هاست
چرا با ذکر خیر تو غمی در سینه ها باشد 
یداللهی که می گویند دستان شما گشته
ید مشکل گشا از آنت ای شیر خدا باشد 
به زانو دست می گیرم علی گویم پدر گفته 
مدد از دوست می گیرد دلم از غم جدا باشد 
به دستانم به احساسم به اشعار به امیدم
به چشمانم سفارش می کنم فکر شما باشد

دلتنگی باران

دلتنگی

باران

به چشمانم

شبیه است

در فصل گریه

گاه می ریزد

گهی نیست

موسی بود

زندان بلا نشیمن دریا بود 
اندیشه ی غصه در دل فردا بود 
فرعون زمان به قتل او آمده است 
این بار اسیر رنج او موسی بود

 

امام عاشقان

شوق است به کام عاشقان برمی گشت 
نوری به کلام عاشقان بر می گشت 
آغازگر حضور فجر است اینجا 
وقتی که امام عاشقان بر می گشت 

 

موج خیز

موج خیز

لحظه های تازه را

دیدم به شوق 
موجی از

شوق و ولای دوست

در جان و دل است

اندکی بگذار

گل فراوان بود و

دل

در غصه ها

جامانده بود
اندکی بگذار

شاید

غصه ها کمتر شود

پیروز شدیم

هنگام امید و شوق بسیار آمد

با لهجه ی گل ، صفا پدیدار آمد

در فجر امید تیم ما پیروز است

پیروز شدیم و گل به بازار آمد

نوجوان دشت شعر

آفرین بر

طبع تان

ای نوجوان دشت شعر

مدح مولایم علی

جان را نموده

بیقرار

لذت بیداری

لذت بیداری را 

سحرنوشان مشتاق می دانند 

و لذت رفتن 

چشم به راهان حرم 

در سحرگاهی با لذت 

که امید همپای نگاه های ارزومند 

از خاک تا بی کرانه 

همراهشان می دود 

همرنگ حماسه ها

تا ام مصائب زمین زینب بود

در محضر عشق ، برترین زینب بود

تا زنده کند حماسه ظهر دهم

همرنگ حماسه ها یقین زینب بود

شاعر غمگین

سلام من

به سلامی

رسان و

خود گویا

که حق شاعر غمگین

مگر

روا باشد

کلف

دیشب ماه را در کلف دیدیم در گویش عامیانه ما این حالت را دور ماه آغله بستن می گویند و هرچه به ماه نزدیک تر باشد بارندگی به زودی انجام می شود این هم خودش عالمی دارد دنیای تجربه ها بسیار ارزشمند است واقعا هرگاه به سمت تجربه و بهره گیری اصولی ازآن رفتیم ضرر نکرده ایم و به اهداف رسیده ایم و هرجا مدیران را بی تجربه و نکرده کار انتخاب و منصوب کردند محل اشکال بوده و غیر بی اعتمادی هیچ دستاوردی نداشته واقعا تجربه گوهری است پر ارزش و بی همانند

آیینه صبح

 

کعبه در حس خدا بود و تصور می کرد

چه دل انگیز نگاهی که تظاهر می کرد

سینه بگشوده که خورشید در او زاده شود

صدفی بود که جان در قدم در می کرد

عشق احساس قشنگی است در آیینۀ صبح

دل غمدیده به این کار تبادر می کرد

یک نفر شعر حضور غزل سبز ترا

خوانده بود و همه افلاک از آن پر می کرد

بی نظیری تو که در عالم عستی ، عزت

جان فدای تو بر این چار عناصر می کرد

مژده دار خبر آمدنت جبراییل

هرطرف رفته بر این کار تفاخر می کرد

فاطمه بنت اسد چون به دل خانه رسید

کعبه صد بوسه به نعلین و به چادر می کرد

به ولای تو که هر زنده دلی در گیتی

زندگی را به ولای تو تهاتر می کرد

ای سخی ابن سخی وقت کرم از ایثار

دست تو نان کرم پیشه ای آجر می کرد

در ازل راه سعادت به تو بنوشت خدا

این چنین بود که این راه میان بر می کرد

چه شبی بود در آن شب که علی آمده بود

کعبه در حس خدا بود و تصور می کرد

بخوان مارا

دلم را

می سرایم

لحظه لحظه

در حریم گل 

بخوان ما را

به دیداری

شبیه دیدن گل ها 

میلاد علی اصغر

هنگامه عاشقی حق باور شد 
از نور امید حس ما بهتر شد 
در ماه رجب به قلب ما گل بارید 
میلاد خجسته علی اصغر شد