جواد آل احمد

ای دل تو سری بزن به سمت مشهد 
شعری تو بخوان که موسم گل آمد
هنگامی شادمانی دل ها شد 
آمد به جهان جواد آل احمد

رجبیه

ساقیا پر کن سبو از حب حیدر نو به نو 
تا بخوانم شوق را یک بار دیگر نو به نو 
مستم از جام ولای حضرت ارباب کن 
تا بگویم عاشقی را شوق پرور نو به نو 
باز خواهم کرد اینجا مصحف اندیشه را
با تلاطم سمت دریا شد منور نو به نو
ماه گل آمد به یمن مقدم مولای ما 
شد رجب آیینه دار ماه و اختر نو به نو 
در مدینه نور حق در قامت نوگل شکفت
می شود احساس ما هر لحظه پرپر نو به نو
خنده هایش تا همیشه مانده بر اعماق جان
یا علی اصغر بود این گونه در بر نو به نو 
باده نوشی می نمایم از سبوی یا جواد 
شوقمندم با نگاهی وقف مادر نو به نو 
کاظمین دل شود سرمست احساس جوان
شعله ور شد در دل ما شوق برتر نو به نو 
کعبه زادی می رسد دنیا سرانگشت او 
حضرت مولا بود ساقی کوثر نو به نو 
شعرمن تقدیم گل تا بی نهایت ذکر او 
ساقیا پر کن سبو از حب حیدر نو به نو

به یاد

اگر کسی

به غم افتاد و

آرزویی داشت

به یاد چلچله ها

شوق گفتگویی

داشت