هنر شهادت

سرخ بودیم و دل سرخ تر بود

روزگاری شهادت هنر بود

روزهایی که آغشته با خو

ن من دلم پا به پای خطر بود

هر غروبش خبر از وصالی

سینه ها زنده و پر شرر بود

روزهای حماسه شب عشق

صحبت یا علی بیشتر بود

در شب حمله عباس بودیم

درد با حرف ما هم‌نظر بود

وای من آنچه از روزها رفت

غصه آمد که دل بی ثمر بود

من نمیدانم اما ولیکن

کاش درک شهادت هنر بود

81/6/29

بهین کارها یک غزل قدیمی

بهین کارها انتظار فرج

خدایا رسان نوبهار فرج

دلم مانده در کوچه باغ امید

شدم خسته و بیقرار فرج

غم سینه ام اوج و موج آورد

ز دریای غم تا کنار فرج

خدایا اجازه بده عشق را

ببیند سرانجام کار فرج

سبوی دلم زیر سنگ فراق

شکسته است در روزگار فرج

به نام علی اسم اعظم بخوان

خدایا رسان اقتدار فرج

هنوز از مدینه رسد درد گل

بود ساده چشم انتظار فرج

۱۳۸۳/۳/۱۷ جمعه

سجاده ی خون نشان

 

در دفتر خود بیان گل آوردم

یک شمه ای از جهان گل آوردم

تا زنده شود حضوری از آن ایام

سجاده ی خون نشان گل آوردم

خورشیدهای تشنه لب

دست و پای

بسته خورشید های

تشنه لب

تا همیشه

دست و پای

عاشقان را

باز کرد