صفای روی گل

آن چهره مه نمای چه بوسیدن داشت

در کوچه صفای روی گل دیدن داشت

با آمدن حسین در شهر رسول

دریای امید و عشق جوشیدن داشت

ماه هستی

وقتی علی به عالم هستی امام شد

برما عذاب قبر وقیامت حرام شد

خورشید آسمان به گدایی او رسید

وقتی که ماه هستی عالم تمام شد

دلتنگ لحظه های غریبانه گلیم

وقتی به نام نامی گل اختتام شد

دل می برد زعالم وآدم امام ما

جانها فدای بودن آن گل مرام شد

عمری به شوق مانده ام واشتیاق من

سرمست از طراوت این یک پیام شد

وقتی علی به عالم هستی امام شد

برما عذاب قبر وقیامت حرام شد

1395/2/8