هفتادو دو قطعه پریشان دارم

وقتی که نظر به باغ عرفان دارم

یک سینه پر از غم شهیدان دارم

در کربلای سینه ام در شب غم

هفتادو دو قطعه پریشان دارم

صبح نامه

در این صبح پرشوق و شور آفرین

بخواهم زحق بهرتان بهترین

لبی پر زخنده دل پر امید

وجودی دل انگیز چون صبح عید

دل خوش ،تن سالم واستوار

نصیب همه باد از کردگار

دیدنی

دلم در آتش غم سوخت می گفت

دل آتش گرفته

دیدنی بود

آیین بودن

کسی در من تنور غم برافروخت

دلم آتش گرفت وسینه ام سوخت

به یکتایی حق نام اباالفضل

به من آیین بودن را بیاموخت

خیل شهیدانی

تو از نسل غریبانی دل من

زبان سرخ ایمانی دل من

دراین تنهایی و دلگیری محض

تو از خیل شهیدانی دل من

هم قدم

من و دل هم قدم بودیم روزی

عزیزو محترم بودیم روزی

دقیقا بر خلاف آنچه هستیم

چه زیبا مثل هم بودیم روزی