عرفه

در عرفه زمزمه یاد دوست

از لب ارباب نشیند به دل

کاش به همراه نگاه بهار

بگذرم از رهگذر آب وگل

اشک دمی همسفر دیده شو

تا که شوم با سخنش مشتعل

بن بست زمانه

وقتی که دلتنگی دل از دست زمانه

باید رها گردی ز بن بست زمانه

تاکی بمانی و بسوزی ای دل ای دل

تا کی شوی پابست وپابست زمانه

شهادت امام محمد باقر (ع) بر عاشقان ومحبان حضرتش تسلیت باد

یادگار آخرین کربلا

در کسوت مردی که قد قامت فرازد

یک جامعه از علم وایمان را بسازد

او یادگار آخرین کربلا بود

می رفت تا بر خیمه دشمن بتازد

تدبیر او آرامش ایمان وعشق است

عشقی که رنگ آشنایی را نبازد

از غصه تنهایی و رنج غریبی

در غصه غمگین باقر(ع) دل گدازد

اومردی از خیل غیوران است ای دل

تیر نهایی را ببین آقا کجا زد

او آمده در کوچه های خاکی شهر

یک جامعه از علم وایمان را بسازد

من وباران

من و باران  رفیق روز

دلتنگی و تنهایی

من از غم اشک

می ریزم

وباران از غم

اشکم

دریا و امید

از خیزش

موج صبح

دریا

گفتم

دریا

به امید زنده بوده است

یقین

تفاوت

ماه نو

سال نو

لباس نو

همه چیز و همه جا نو

اما وقتی دل نو نباشد

بامرده فرقی ندارد

روز کارمند

در چهره ما هست نوید بسیار

دادند به ما وعد ووعید بسیار

خرسند به عشق روی گلهای زمین

باقلب پر از شوق و امید بسیار

به آهنگ بهاری

شبیه یک قناری گریه می کرد

به اشک وآه و زاری گریه می کرد

رفیقم درشب تنهایی خویش

به آهنگ بهاری گریه می کرد

کمی رو راست باشیم

بیا با هم کمی رو راست باشیم

فراتر از چپ و از راست باشیم

دل غمگین بیا تا صبح محشر

همان گونه که حق می خواست باشیم

داغ لاله

به کوهستان دل باران نیامد

نشانی از دل یاران نیامد

بسوز ای دل به داغ لاله هایی

به سوی ما نشان زایشان نیامد

دنیای غمگین پر از حرف

دل من مبتلای شوق خوانی  است

اگرچه باده نوش کهکشانی است

در این دنیای غمگین پر از حرف

دل من آشنای بی نشانی است

تا نور رفتند

دلم را مبتلا کردند اینجا

به باران آشنا کردند اینجا

 تبسم برلبان تا نور رفتند

مرا با خود رها کردند اینجا

غزلخوان شهیدان

دلم همرنگ طوفان شد

شدم

همرنگ با طوفان

غزلخوان

شهیدان شد

شدم همرنگ

با باران

مژده دار زندگی

روزهای غصه دار

می شود دگر تمام

می رسد

امید تازه از کرانه های صبح

زآن سوی نگاه خسته

می دهد به دل نوید

مژده دار زندگی

فصل باتو بودن است

فصل نو

فصل باتو بودن است

فصل همدلی سبز

در افق بی نهایت

روزهای بی کرانگی است

کاش من هم

جز اهالی فصل با تو بودن باشم

کاش

کاش

خلاص

خلاص می شوم

از تمام رنج های زمین

از تلاطم نفهمی های خاک زادگان

به اوج خواهم رفت

چون موج

شاید باورنکنند

اما آینده روشن

در استمرار ایستادگی منست

پهنه دیده غریب زمین

می نویسم بهار خواهد بود

بر دل ما قرار خواهد بود

صبح آدینه ای پر از خورشید

آخر انتظار خواهد بود

پهنه دیده غریب زمین

شاهد تک سوار خواهد بود

باترنم به شوق روزوصال

اول افتخار خواهد بود

با طلوع امید صبح غیور

تا ابد روی کار خواهد بود

ای دل ازغصه ها منال آن گل

یاور غصه دار خواهد بود

صبح سرمست روز وصال

آخر انتظار خواهد بود

بازگشتنم

غرق در بودنهای دروغین

در تنفس های مصنوعی

 در تظاهرات ریا هستم

دلتنگم

به مژده ای دلخوش

شاید بازگردد

و برگردم

ماه غریب

لحظه ها ساکت و بی ادعا

می گذرند و غم ما بیشتر

می شود

کاش بیاید زراه

ماه غریب

دل تنها من

ماه من

چشم به راه تو در این خانه ام

بیت بیت

از غزل من به فدای شما

طواف دلتان

یکی از دوستان برایم پیام فرستاده که در طواف به یاد ما هست بنده هم این بیت را برایش فرستادم

من به یاد شهدا هستم و گویم زهرا

در طواف دلتان باز مرا یاد کنید