کنون آتش فشان لحظه های سرخ عرفانم

عطش نوش نگاهی در دل شهری پریشانم

غزلخوان نگاهت بوده ام اینجا غزلخوانم

به یمن بودن با آن نگاه آتشین گل

کنون آتش فشان لحظه های سرخ عرفانم

من از تغییر آب و رنگ واحساس خزان دیده

مسجل شد برایم بی شما هرگز نمی مانم

بخوان از اشک هایم در سحر عهد دل غمگین

بجوی از ناله های خسته ام بی دوست حیرانم

رفیقانم به نوبت می روند از کوچه باغ دل

غریبم ساکتم درددا که من اینجا گرانجانم

تبسم های بر رخساره ام مصنوعی و غمگین

من غمدیده در پشت تبسم هاست پنهانم

نسیم از من بگو آن یار غائب از نظر را که

غزلخوان نگاهت بوده ام اینجا غزلخوانم