خاطرات خسته

جز رنج تنهایی نمی داند دل من 

جز درد وشیدایی نمی داند دل من 

من خاطرات خستۀ یک نسل سردم 

جز عشق  بازی سرخوشی دیگر نکردم 

این دل تنور آتش درد فراق است 

این سینه کانون غریب اشتیاق است 

من حرف هایم بی حدود  و بی نهایت 

مجنون گرفته از طنین حرف هایت 

شاید بماند  بر زمین  این حرف هایم 

ناقص شود چون شعر هایم های هایم 

حس هم آوایی نمی داند دل من 

جز رنجتنهایی نمی داند دل من 

98/5/31