خودم را

دلم را می برم تا لحظه های منزل عاشق

برایش شعر می خوانم مداوم از دل عاشق

نمی خواهم بمانم در میان حجم ویرانی

سلام تازه می گویم به جان مقتل عاشق

منم همزاد آیینه منم همراز دیرینه

نشانی از بی نشانی هایست گویی محفل عاشق

شبیه نی که می نالد جدا از دوستان خود

سرشته هستی ام را هستی  از مشتی گل عاشق

خودم را می نویسم زیر باران های بی پایان 

به یاد دوستان خاکی دریادل عاشق 

تمام هفته با تنها ترین مرد زمین هستم

 برایش شعر می خوانم مداوم از دل عاشق