سرد و سیمین

آسمان چهره در هم کشیده 

بارف می بارد و 

شعرهایی 

سرد و سیمین بخواند 

ناگهان در وجودم هیاهو 

می کند مثل سابق غزالی 

تیزپا 

چون غزل های حافظ 

پر از شور

می رود تا شب سرد رفته 

خاطرات که با عشق گفته 

کودکی پای کرسی چوبی 

ساده و بی ساده گرم خفته 

وه حس غریبی است در برف 

حس و حال نجیبی است در برف