خط خونین

باز آوای غریبی می رسد 

از کران تا بی کران 

چون نسیم 

از گذرگاه زمان 

ناگهان 

بال ها وا می شود 

چشم ها همرنگ فردا می شود 

در طنین 

بانگ رفتن 

خیزشی از خاک تا رفتن رسید 

ایستاد 

در زمانی مملو از شوق و امید 

پیشوند نام او 

با خط  خونین شد شهید