اندیشه فرهاد
چهارشنبه, ۸ خرداد ۱۴۰۴، ۱۲:۵۵ ب.ظ
بگذار تا این روزها با خود برم فریاد را
قطعا دگرگون می کنم اندیشۀ فرهاد را
آن صید سر در دامنم با شوق و شور و خوشدلی
همراه با خود می کنم هم بیشه هم صیاد را
امشب بیا مهمان من بنشین درون سینه ام
اینجا تماشا می کنی مخروب رنج آباد را
چشمان تو گفته نهان بر من کلام آخرت
هرگز نمی خواهی دگر این عاشق آزاد را
شوری بدم شعری بخوان آتش بزن دلهای ما
آن وقت بهتر می خری این شهر بی بنیاد را
از دار دنیا داشتم یک سینه آن را غمزده
بگذار تا این روزها با خود برم فریاد را
