بانگ دیدار

در طلوع 

لحظه های 

بی صدای پیش رو 

سخت 

مشتاقم 

بیاید 

بانگ دیدار بهار 

بهار همپای اوست

می آید

در مه آلوده ترین ثانیه ها

آن گاه که

فتنه های شیطان

خاک را در هم می پیچند

رنج ترانه ها

را درهم تنیده

و به جان دلها می اندازد

در غباری دردآور

ولی او

مردی است

از تبار ذوالفقار

که دستهای نپاک

را از روی جان ها

پاک می کند

او می آید

همرنگ با خورشید

همنفس با بودن

و ما را

با خویش

از گرداب غمواژه  ها

به زلالی چشمه های شوق می رساند

بهار همپای اوست

و هر جا پا می گذارد

زمستان غصه را

 در هم می شکند

چونان بهمن

رفیق ساده مجنون

دلم از دست غم پر خون  شد امروز

وجودم لالۀ گلگون شد امروز

چنان دلداده شد این دل که گویی

رفیق سادۀ مجنون شد امروز

 

که نیامد

دلتنگ تر از

مردمک دیده

 نشستم

شاید خبری از تو

 بیاید

 که نیامد

بیان خاطرات غصه ها

نگاهت با دل ما آشنا بود

هواخواه دلی در کربلا بود

چنان می نالد اشکم به یادت

بیان خاطرات غصه ها بود

شبیه مادری

تمام شهر 

در داغ تو 

نالید 

شبیه مادری 

گم کرده فرزند 

آخرین ماموریت

بازمی گردد به تهران آخرین دیدار هاست 
این سفر پایان سرخ زندگی و کارهاست 

 

شهر تبریز است اینجا میزبان سید است 
جمعیت افزون تر از اندیشه هر بارهاست 

 

روی دوش شهر تابوت شهیدان غریب 
یادگار عزت عزت سربازها سردارهاست 

 

آخرین ماموریت پرواز تا سمت خدا 
آخرین ادراکها در دیدن دلدارهاست 

 

سید سبز خراسانی مرام باصفا 
در مسیر بردن مردانۀ آزارهاست 

 

می رود گویا رییسی تا حریم آسمان 
بازمی گردد به تهران آخرین دیدار هاست