مادر شکیبایی

در تجلی سپیده کلامت

در شام ناحقی ها

ظلمت از پای افتاد

و

آسمان رخ بر نور گشود

ای دختر گل ای دختر نور

با دستهای صبورت

بهار

در زمستان بی کسی  گل کرد

ای مادر شکیبایی

دین خدا مدیون نگاهت

کلامت

وصبرت می ماند