جستجو

در دل انگیزی ایام و زمان 

در ورق خوردن تقویم عبور

 در هجوم کلمات ناقص 

 در پی حادثه های غمناک 

دل من در پی یاران عزیزی می گشت 

که زمین را به  سوی گمنامی 

طی کردند 

 مردمانی همه آزاده نفس دریادل 

پاره های فولاد 

که نترسیده از آب و آتش

تا فراسوی زمان می رفتند 

می گذشتند که جهان منزل این رفتن هاست 

غزل سرخ خطر می خواندند 

که زمین مملو از این گونه غزل گفتن هاست 

این اهالی خطر 

اهل رفتن بودند 

مثل یک اقیانوس 

بی صدا و آرام