شعر دوستان
شنبه, ۲۷ اسفند ۱۴۰۱، ۰۱:۱۰ ب.ظ
می نویسم پر از نغمه هایم
شعری از دوستانی که رفتند
شعری از
عشق سرشار در خاک
جایشان سبز و خالی است اما
یادشان در دل ماست جاری
ذکرشان تا همیشه بهاری
می نویسم
به یاد عزیزان
خفته در تیره گون خاک غربت
در دل این زمین حرفها هست
یک قصیده ز مردانگی ها
یک غزل از همه بی کسی ها
مثنوی مثنوی حرف بودن
صد رباعی ز رفتن سرود
شعر نیمایی آشنایی
می نویسم به یاد عزیزان
ساکنان دیار غریبی
خانه داران تک منزل سرد
خاک بوسان خوابیده در خاک
