دغدغه مبارک

دیشب با یکی از دوستان دغدغه مند و خوش‌فکر در خصوص چالش های پیش رو صحبت می کردم موارد زیادی را گفت ولی جانمایه ی کلام و شاه بیت صحبتش نگه داشتن مدیران بی برنامه نیمه جان که با سرم حمایت و چاشنی گذشت در ساختار اداری کشور باقی مانده اند مدیرانی که نه شناختی از ظرفیت‌های موجود دارند نه برنامه ای برای پویایی و حضور جدی در صحنه جنگ ترکیبی فعلی می شناسند مدیرانی که به گمانم درصد انصاف و حق مداری شان کم است وگرنه لحظه‌ ای برای رفتن درنگ نمی کردند تا شایسته ها جایگزین شان شوند دغدغه های ذهنی اش را پسندیدم اما همه آن را نپذیرفتم