رنج به رنج دگری
دوشنبه, ۸ مرداد ۱۴۰۳، ۰۷:۰۰ ق.ظ
پیر در پیر چو شد آخر پیرانه سری
چه به دنبال کشد غیر غم و دربه دری
عارفی آمده تا ناز طبیبی بکشد
چه غم انگیز بود رنج به رنج دگری
بگذر از خاک و مخواه از در ایشان چیزی
آبرو می بری و زآبرویت هم گذری
در چروکیده زمانی که رسد بانگ رحیل
مانده در خاک چرایی به تمنا نپری
