آن زمان

در سکوتی وهمناک 

در شب تاریک ظلمت پیشگان 

در هبوط رنج ها 

در چکاچاک غریب زجرها 

آن زمان 

کز راحتی تا نمایی مانده بود 

آسمان سمت زمین 

طاقت چشمی نگاهی هیچ هیچ 

دفتر ایام سرشار غریبی های محض 

ناگهان 

خورشید 

می تابید از سمت خطر 

با نگاهی شعله ور 

ساده ، سبز و مختصر 

شعر بودن را هجا می کرد باز 

مردی از سمت خدا 

دل را به سمت نور برد