هزار آینه دارم

سکوت می کند این دل به شوق دیدارت 

چو سایه ای که بیفتد به پای دیوارت 

تو یوسفی تو عزیزی تو بهتر از همه ای 

من آن شکسته ی پیرم که شد خریدارت 

هر که دانش خورشید و عشق را فهمید 

به سوی اوست پر از شوق گل سر و کارت

هزار آینه دارم به مهر تو روشن 

هزار سوره ی گل می شود هوادارت 

تو می رسی ز فراسوی لحظه های غریب

به سمت خاطره ها می رسد دل یارت 

بیا بیا و بخوان از بهار صدها شعر 

به جان هم نفسان لاله های پر بارت

تو می رسی و دلم می شود هواخواهت 

چو سایه ای که بیفتد به پای دیوارت