هنگامه ی شوق بی مثال است
این گونه ، نمایه ی کمال است
این عید مباهله است عشاق
این جشن محمد است و آل است
بر زنده دلان کوی ایمان
این مظهر لطف ذوالجلال است
این فصل بهار عشق جویی
این مایه ی عشرت و خیال است
برخیز و بخوان سرود شادی
هنگامه ی شوق بی مثال است
با نام عفاف شوق ایمان را داشت
احساس نجیب و سبز ، باران را داشت
با چادر خود نوشت ایمان اینجاست
آنجا که حجاب گوهر جان را داشت
هرآن دلداده با یادش تولا می کند هردم
تمام عشق را با شوق پیدا می کند هر دم
در این ویرانسرای خاکیان خسته از بودن
به امیدی دل خود را مصفا می کند هر دم
پیاله نوشی از جام ولایت شوق می خواهد
دل آزاده جامی را تمنا می کند هر دم
مبارک باد بر یاران چنین جشنی مبارک پی
سلام عاشقان را ساده بر پا می کند هردم
دل زهرایی ما در غدیرخم تجلی کن
که شوق دیدنش در سینه بالا می کند هردم
به جان ها سرخوشی از نام حیدر می دهد احمد
تمام عرش را زین مهر زیبا می کند هر دم
امیرالمومنین حقا برازنده به مولا شد
که دستش تا همیشه کار دریا می کند هر دم
به یمن نام زهرا می دهد بر عاشقان مولا
زبخشش چون خدایش کار غوغا می کند هر دم
هر آن دلداده می خواهد ظهور حضرت گل را
تمام عشق را با شوق پیدا می کند هر دم
هم لهجهٔ عشق و همدل خورشید است
همرنگ سپیده های پر امید است
همواره نشانهٔ صلابت باشد
وقتی که قلم نمایهٔ توحید است
هست بسم الله اعظم ذکر مولا در غدیر
نام جاویدان حق رویید آنجا در غدیر
در میان حاجیان حج آخرگفته شده
ذکر مانایی از آن انا فتحنا در غدیر
کوثر جاری گل تا بی نهایت زآن اوست
از تبسم های بی پایان زهرا در غدیر
آیه آیه سوره سوره مصحف ایمان وعشق
گشته کامل از تجلی های دریا در غدیر
حضرت ختمی نبی اکرم از فرمان دوست
کرده ابلاغ ولایت با تولی در غدیر
در خدایی روز دنیا در میان عاشقان
گفت احمد با صلابت از تجلی در غدیر
تا همیشه بر لب ما زمزمه گر می شود
هست بسم الله اعظم ذکر مولا در غدیر
1402/4/14
سرمستی دل ز جام هادی گل کرد
عشق است که با مرام هادی گل کرد
در جامعه ی کبیره با ذکر علی
در کوی جواد نام هادی گل کرد
به ماه ذی الحجه اشراق گل شد
نگاه عاشقان مشتاق گل شد
به دستور الهی در چنین روز
امیرالمومنین اطلاق گل شد
۱۳ ذی‌الحجه، اعلان همگانی لقب امیرالمومنین
همرنگ غروب لحظه ها ، خونین دل
می رفت به سوی کبریا، خونین دل
در شهر مدینه غصه ی باقر (ع) بود
دلتنگ شهید کربلا ، خونین دل
امروز مطلبی درباره یکی از نشست انجمن های ادبی و شعر خوانی در آن شنیدم که جالب توجه بود شاعری که اشعارش همیشه مشکل عروض و قافیه داشته شعری را آماده می‌کند و برای حاضران می خواند و کل شعرش مشکل داشته و بیت آخرش سرتاپا غلط بوده و شاعر بینوا که می خواسته به هر نوعی که شده جلوی فضاحت ادبی اش را بگیرد سعی کرد با کشیدن کلمات این نقیصه را بر طرف کند ولی از بد روزگار یکی اساتید فن شعر در انجمن ادبی بوده وقتی شعر را می شنود می گوید فلانی با این و او کردن وکشیدن کلمات مشکلی حل نمی شود باید اصل را درست کرد و این حکایت برخی از مدیران ناکارآمد و ناکاربلد روزگار ماست که در گل بی خردی و ناآزمودگی خویش گیر افتاده اند و درصددند تا تغییر لحن ها نقایص خویش را پنهان کنند اما باید آنها تغییر کنند نه لحن ها و کشیدن هایشان