عطش شوق اهورایی

جمعه ای تلخ
فضایی دلگیر 
آسمان ملتهب از داغ فراق
و زمین چشم به راه
هرچه از ثانیه ها می گذرد 
حس دلتنگی ما بیشتر از پیشتر است
ناگهان از شب بغداد خبر آوردند 
به سر و سینه زنان فاخته ها می خواندند
ای خسته دلان میر و علمدار نیامد
سپهدار نیامد 
اشک بر چهره ی ما می جوشید
حاج قاسم به خدا پیوسته 
جرعه نوش از عطش شوق طهورایی شد
سرخ همصحبت آیینه ی زهرایی شد