دریا نسب

کیست همرنگ عطش با قد و بالای امید
می نویسد عشق را اینک هم آوای امید
دست او ابر است در هنگامه شوق و کرم
چشم او همصحبت مردان دریای امید 
آن علی ابن الحسین ابن علی را نورچشم
آفتاب است او که دارد شوق فردای امید
راوی سرخ حماسه های ظهر تشنگی 
یادگار لحظه های سرخ مولای امید 
آن محمد نام و باقر شهرت و دریا نسب
سینه اش آیینه دار شوق سیمای امید
مظهر لطف و عطوفت منبع علم و جهاد
هست نام و یاد او یادآور جای امید 
یادکرد ذکر او سرزندگی یادهاست
کیست همرنگ عطش با قد و بالای امید