ترانه سحر

ترانه ی سحر آلوده ی نگاه شماست

بگو که منزل تان در کجای این دنیاست

کنار شط جنون است گفته ای انگار

چه جای خاطره انگیز و آشنا آنجاست

گذشت وقت سحر عاشقانه می گفتند

خبر رسیده که وصل تو عاقبت با ماست

 نمی شود که بمانم در این حوالی من

که کار و بار جهان بیکران و ناپیداست

اگر که مژده همراهی ات مرا باشد

دلم لبالب فریاد و خنده و هوراست

به التزام تو ماندم که با تو تکمیلم

بیا که بی تو دلم ناقص و کم و تنهاست

غزل به نام تو گفتم بهانه ی شوقم

ترانه ی سحر آلوده ی نگاه شماست

۱۳۷۷