مردان خورشید

باران 

به روی گونه هایم 

رد پا داشت 

در روضۀ تنهایی 

مردان خورشید 

سرو قدی

در کوچه های 

شهر 

روی دوش یاران 

می خواند از اوج حماسه 

سروقدی 

نفس حماسه

در جبهه به اعجاز

یلانی که غیورند 

انگار حماسه 

نفس تازه تری داشت 

شط غریب

باد می برد مرا 

در نفس شط غریب 

تا که یاد 

نفس خستۀ یاران کردم 

در خانه شهیدانه

آماده رفتن شده بود 

آن گل خندان 

در خانه شهیدانه و 

درجبهه شهید است 

دل می رود

دل می رود 

از سینه 

به بین الحرمینت

زآن پیش که با پای وجودم 

برسم من 

یک روز صبور

در نگاه ساکت اندیشه ها
صبح  یک روز صبور 
می رسد مردی ز دور 
ظلمت غمدیده می افتد ز پا 
منتشر خواهد شد اینجا شوق نور

فرهنگ وهنر مقاومت

نکته ای که من در کلام و نگاه دوستان ندیده ام محدود کردن محور مقاومت صرفا در عرصه های رزم است متاسفانه عرصه فکر و فرهنگ فراموش شده باور کنید باخت اصلی مربوط به خالی کردن این میدانگاه ها می باشد عرصه ی رزم بخشی از محور است نه همه ی آن
 

پناه خورشید

یارب به تلاطم نگاه خورشید 

یارب به مسیر پر ز آه خورشید 

ما منتظریم تا به خورشید رسیم 

ما را به حرم ببر ، پناه خورشید 

کوی سرخ

ما را بخوان 

از خود مران 

ما بی کسانیم 

دنبال 

کوی سرخ تو 

با جان رسیدیم 

شب خسته

ای کاش 

به پایان برسد 

این شب خسته 

دلتنگی من 

در حرم دوست تمام است 

حرف دارم

 اردیبهشتی بانوی من 

حرف دارم 

آینه های 

غصه های بی نشانم

عکس های بی صدا

این خاطرات رفته ام 

تا آسمان است 

در لابلای عکس های 

بی صدایم 

عکس زائر

دستی 

به روی سینه دارد 

از ره عشق 

او تا همیشه

بر لبش ذکر سلام است 

ماه ادب

ای ماه 

بببین روی زمین 

چهرۀ او را 

این ماه ادب 

ماه زمین 

ماه حسین (ع) است 

مسیر خطر

از مسیر خطر 

رفت آن روز 

فاصله تا خدا 

اندکی بود 

دستانی از نور

آسمان در نگاهش

بزرگ است 

آن که دستانی از نور دارد 

پی فال نجیبم

در خویش به دنبال توام  ای مه دلبر

آزاده دلم سرو قدم ماه دلاور

امروز پر از هلهله حال نجیبم

در کوچۀ عشاق  پی فال نجیبم

می آیی و خورشید دل غمزده هستی

از سمت خطر عشق بر این دلشده بستی

ای نور تو می آیی آیات به دستت

چون صبح احد غیرت و رایات به دستت

ای همنفسان بوی خدا می رسد از راه

یک عشق به رنگ شهدا می رسد از راه

آن منتقم خون گل و  پهلوی مادر

آزاده دلم سرو قدم ماه دلاور