عروج حضرت طاها

در شهر مدینه غصه ای برپا شد 

هنگام عروج حضرت طاها شد 

از غصه مجتبی و از داغ پدر 

اندوه مقیم خانه ی زهرا شد 

 

 

مثل یک بطری دوغم

مثل یک

بطری دوغم

که تکانم بدهند 

کف کنم غصه و

بیرون بزنم غم ناله 

 

 

 

دنیای بی حدود

ما را بخوان دوباره 

دلتنگ و بی قراریم 

یک روز با تو بودن 

دنیای بی حدود است 

در مسیر بازگشت کاروان

در مسیر بازگشت کاروان 

اشک شد هم پای آن غمدیدگان 

آینه در آینه فریاد شد 

هق هق هر دیده شد آتشفشان 

داغیاد روز خونین تازه شد 

داغ مردان و دلیران جوان 

وای بر روی زمین افتاده است 

سر بریده جسم خورشید زمان 

نوحه می خواند برایش عرش حق 

اشک می ریزد ز داغش آسمان 

کودکان یاد از برادر می کنند 

یاد آن سرو دلیر گل نشان 

یاد سقا یاد لبخند عمو 

یاد اشک لحظه‌های بی امان 

نوحه خوانی می کند چشمانشان 

طاقت دیگر نمانده بر زبان

می نویسد آسمان را بر زمین 

خفته اینجا با ستاره ، کهکشان 

اربعین از راه می آید کنون 

تازه می گردد غم زینب چنان

کاین چنین در خود هیاهو می کند 

می نویسد غصه ها را الامان 

بعد از این دیگر نمانده طاقتم

تا بگویم شرح رنج بی کران 

هق هقم شد راوی درد غریب

اشک شد هم پای آن غمدیدگان

اربعین دل

اربعین آمد و دل 

همنفس زینب شد

چه غریبانه دلی و 

چه غم انگیز دلی

تماشای پرواز

شوقمند 

دیدن 

خورشید در این کوچه ام 

مرد میدانم 

تماشا می کنم 

پرواز را 

طاقت

آن قدر درد زیاد است 

که طاقت مانده 

برود 

یا که بماند 

به هواداری من 

صبح آزادی

می رسد 

مردی 

پر از آواز های آینه 

می نویسد 

صبح آزادی 

نصیب لاله هاست 

پیاده‌روی اربعین در نگاه شاعران؛ از شهیدپروری تا زمینه‌سازی برای ظهور

 

 

 

شهرکرد - شاعر آئینی چهارمحال و بختیاری گفت: شاعران یک نگاه تمدنی به پیاده‌روی اربعین دارند و برپایی عمودها و موکب‌ها را جلوه‌هایی از زمینه‌سازی امت برای ظهور امام زمان (عج) دانسته‌اند.

مهدی طهماسبی در گفتگو با خبرنگار مهر، با تسلیت ایام اربعین حسینی (ع) و با اشاره به اینکه مضمون اربعین در ادبیات فارسی از قرن هفتم ظهور و بروز بیشتری داشته است، اظهار کرد: هر چند قبل از آن نیز این موضوع در مقاتل الشهدا ابوالمفاخر رازی، شاعر و مداح اهل بیت در اوایل قرن ششم به چشم می‌خورد که قدیمی‌ترین مقتل فارسی متعلق به اوست و در این کتاب به پیاده‌روی جانسوز اسرای کربلا و بازگشت کاروان اسرا به کربلا پرداخته است.

شاعر آئینی استان چهارمحال و بختیاری با ذکر اینکه پرداختن به موضوع اربعین در قرون بعدی ادامه می‌یابد، افزود: در دوره تیموریان به اشعار درخشان سلیمی تونی، از مشهورترین شاعران منقبت‌سرای شیعی می‌توان اشاره داشت؛ در دوره صفوی نیز شاعران و سرایندگان پارسی با نگاهی تمدنی به موضوع اربعین در امتداد عاشورا، به خلق اثر پرداخته‌اند.

طهماسبی با نقل تعبیر معروف «آنان که رفتند کار حسینی کردند و آنان که ماندند باید کار زینبی کنند»، بیان کرد: شاعران و نویسندگان عاشورایی، دین‌پژوه و آرمان‌خواه زبان فارسی با نگاه به سنت اربعین، آثار زینبی آفریده و این موضوع را مورد توجه قرار داده‌اند.

نگاه شاعران فارسی به سنت اربعین

وی با تصریح اینکه هر چه به دوران معاصر نزدیک می‌شویم پرداخت شاعران به موضوع اربعین و خاصه پیاده‌روی اربعین جزئی‌تر و بیشتر می‌شود، ادامه داد: بعد از دوره صفویه، تغییر نگاه هنرمندان را به موضوع اربعین شاهدیم و در عهد قاجار شاعرانی چون وصال شیرازی، یغمای جندقی، عمان سامانی یا دفتری بروجنی و … با رویکردی غم‌واره و با هدف بازگویی مصائب سیدالشهدا (ع) و اهل بیت و یاران ایشان به مضامین عاشورایی و اربعین می‌پردازند. در این دوران همچنین شاهد خلق مقاتل منثور از سوی ادیبان و نویسندگان هستیم.

این پژوهشگر ادبی با یادآوری پرداخت شاعران به موضوع پیاده‌روی اربعین به شکل امروزیِ این همایش عظیم معنوی، ادامه داد: موضوع پیاده‌روی در سده اخیر و عصر معاصر یک پدیده جدید است که جلوه‌های درخشانی در شعر فارسی یافته و بسیار بیشتر از گذشته ظهور و بروز دارد. شاعران معاصر در آثارشان، طریق الحسین (ع) را مسیر ظهور می‌دانند و با این نگاه به آفرینش‌گری پرداخته‌اند.

طهماسبی با اشاره به اینکه شاعران معاصر یک نگاه تمدنی و فرهنگ‌ساز به پیاده‌روی اربعین دارند، افزود: ادیبان و شاعران پیاده‌روی در مسیر نجف به کربلا و برپایی عمودها و موکب‌ها را جلوه‌هایی از زمینه‌سازی امت برای ظهور امام زمان (عج) دانسته‌اند و این نگاه برخاسته از آموزه‌ها و اهداف متعالی تشیع است.

بازگویی مصائب بازماندگان کربلا در آثار شاعران

وی با تصریح اینکه آثار شاعران معاصر در حوزه پیاده‌روی اربعین در چند محور قابل بررسی است، افزود: محور اول بازگوکننده مصائب و رنج‌های بازماندگان حادثه کربلا در شام و عراق است و نباید فراموش کرد که اربعین در امتداد مصائب عاشورا موضوعیت پیدا می‌کند و جلوه‌ای از سوگواری برای سیدالشهدا (ع) و شهدای کربلاست که بُعد سوگ آن در پیاده‌روی اربعین باید حفظ شود و همین نگاه را در آثار شاعران با موضوع پیاده‌روی اربعین نیز می‌بینیم.

طهماسبی تصریح کرد: پیاده‌روی اربعین تجلی‌گر سوگ‌ها، رنج‌ها و مرارت‌های اهل بیت سیدالشهدا (ع) در مسیر پیاده‌روی از کربلا به شام و نیز بازگشت به کربلاست که در منزلگاه‌های مختلف این رنج‌ها را متحمل شدند و این نگاه در آثار شاعران ساری و جاری است.

وی با بیان اینکه اربعین بستر تقرب به ولایت و آمادگی برای شهادت است، افزود: امام حسین (ع) تنها امامی هستند که اربعین دارند و هدف اهل بیت (ع) از بازگویی و یادکرد مصیبت سیدالشهدا (ع)، تربیت شیعه و تقویت روحیه شهیدپروری بوده است.

شهیدپروری و ظلم‌ستیزی در پیاده‌روی اربعین

این شاعر آئینی چهارمحال و بختیاری با تأکید بر اینکه شهیدپروری و ظلم‌ستیزی در مضامین شاعران عاشورایی مورد توجه قرار گرفته است، ادامه داد: شهدا در طول تاریخ با تأسی به سیدالشهدا (ع) همواره به مبارزه با ظلم و جور پرداخته‌اند و به قول شاعر: باید که در مقابل ظالم بایستد، هر کس که سر نهاد به پای تو یا حسین (ع).

طهماسبی آمادگی برای ظهور را از دیگر محورهای اصلی آثار با موضوع پیاده‌روی اربعین دانست و اظهار کرد: بزرگ‌ترین ظلم کوفیان به تاریخ، عهدشکنی و بی‌وفایی به امام زمانشان بود و سوگ‌یاد سیدالشهدا (ع) در اربعین به ما می‌آموزد که نباید لحظه‌ای امام زمان (ع) را تنها بگذاریم.

وی ادامه داد: پیاده‌روی در مسیر رسیدن به کربلا نمادی از همراهی با امام زمان (عج) است و زائر در زیر بیرق عشق به اباعبدالله قدم در طریق الحسین (ع) می‌نهد و حمایت و همراهی خود را با امام جامعه به منصه ظهور می‌گذارد؛ ملت ایران در بزنگاه‌های تاریخی همچون هشت سال دفاع مقدس یا جنگ تحمیلی ۱۲ روزه شعار «ما اهل کوفه نیستیم علی تنها بماند» را تحقق بخشیدند.

طهماسبی تصریح کرد: نگاه دیگری که شاعران به مقوله پیاده‌روی دارند، ناظر به فضای تمدنی این همایش معنوی است و فضای تمدنی اربعین به ما می‌آموزد که برای دستیابی به قله‌ها و رسیدن به مقصود باید تلاش کنیم.

وی ادامه داد: کنار هم قرار گرفتن مواکب اربعین حسینی (ع) نشان دهنده آن است که در تفکر شیعی رنگ‌ها، لهجه‌ها، قومیت‌ها و … کنار می‌روند و «هر کس ز علی دم بزند هموطن ماست». در مسیر پیاده‌روی اربعین، عشق به اهل بیت (ع) و سیدالشهدا (ع) نقطه مشترک همه شرکت‌کنندگان است و همه با هم در یک مسیر برای رسیدن به مقصد گام بر می‌دارند و یکی می‌شوند.

جاماندگان اربعین تعبیری نامتعارف است

این شاعر آئینی در ادامه با انتقاد از تعبیر «جاماندگان اربعین»، توضیح داد: جا مانده از اربعین واژه‌ای نامتناسب و نامتعارف است که این روزها در دایره واژگانی بسیار از اهالی وارد شده و به کرات آن را در نوشته‌ها و کلام افراد مختلف دیده و شنیده‌ایم اما بسیار اشتباه است.

طهماسبی ادامه داد: اربعین بخشی از عاشوراست که در جاری زمان جریان دارد و کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا پدیده‌ای معرفتی و دائمی است. راهپیمایی اربعین در مسیر طریق الحسین از نجف تا کربلا ظرفیت تمدنی و نمود بیرونی برای اندیشه و باور بلند شیعی به شمار می‌رود و راهپیمایی‌های ریز و درشت در جای جای جهان و اقالیم شیعی مکمل و تأیید کننده این حرکت مانا است.

این فعال فرهنگی افزود: وقتی نیت قلبی انسان قدم گذاشتن در طریق الحسین (ع) برای رسیدن به محبوب و امام (ع) است، همین همدلی و همراهی قلبی کفایت می‌کند و به قول حافظ «بُعد منزل نبود در سفر روحانی». بر همین مبناست که امام صادق (ع) در حدیثی به ما توصیه دارند: اگر کسی از راه دور، با رعایت آدابی خاص به زیارت امام حسین (ع) بپردازد، ثواب زیارت ایشان برایش نوشته می‌شود.

وی در پایان گفت: جا دارد به جای تعبیر جاماندگان و امثال آن از واژگان معرفتی بهره بگیریم و جان و دل خویش را در بی‌کران معرفت و عشق حسین (ع) رها سازیم و چونان شهدا که در مسیر حق گام برداشتند، تا منزل نور پیش برویم.

اربعین آیینه‌دار باوری بی انتهاست

بیعت مردانه با اندیشه خون خداست

هرکجا دل‌ها حسینی شد به اعجاز امید

روز عاشوراست آنجا کل ارض کربلاست

دلم با اشک های من

مرا دریاب دلتنگم 

سکوتم 

مملو از درد است 

زیارت نامه می خواند 

دلم با اشک های من 

هزار قافله شوق

سکوت می کنم 

اما 

صدای سینۀ من 

هزار قافله شوق است 

در هوای دیدارت 

از دور سلام

از دور سلام 

می دهم 

با دل و جان 

ممنون توام 

دل مرا دریابی 

مسیر روشن خورشید

دلم در آن مسیر روشن خورشید 

می آید 

اگرچه دورم 

اما 

با دلم همراهتان هستم 

نوحه خوان بوم قلم

مردی گذشت از سر خاک و رها گذشت

با ذکر یاعلی به لب و یا رضا گذشت

آن نوحه خوان بوم قلم در عزای گل 

با یا حسین از بر این لحظه‌ها گذشت 

او در حریم عاشق دلدادگان نور 

از این مسیر سخت رها تا خدا گذشت 

آیینه دار موسم تنهایی دل است 

استاد عشق تا حرم کبریا گذشت 

همراه پنجره های ضریح نور 

با اشک شوق با نظر ربنا گذشت 

اخبار سخت می رسد از آن سوی بهار 

مردی گذشت از سر خاک و رها گذشت 

 

#به_یاد_فرشچیان

پدربزرگ شاعران آسمانی شد

خبر درگذشت همیشه سخت و جانفرساست که وجود آدمی را در هم می شکند این بار هم خبر کوتاه بود پدربزرگ شاعران امروز استان،مرادعلی توکلی زانیانی شاعر پیشکسوت چهارمحال و بختیاری درگذشت. 

سالیان متمادی او را می شناختم خوش برخورد،شوخ طبع ،مهربان و همراه همیشگی انجمن های ادبی و برنامه های فرهنگی و ادبی بود .

پیرمرد موسفید و راست قامتی که مصداق بارز اصطلاح خاص مردم این منطقه که می گویند "تفاق دار"، بود . در سختی و خوشی هوادار و همراه بود یادش بخیر انگار همین دیروز بود که در سال ۱۳۹۸ رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان بن شده بودم زنده یاد که من همیشه او را حاج مراد می خواندم خبر ریاستم را شنیده بود شبانه با من تماس گرفت و تبریک گفت و حسابی به طی چند دقیقه ای که با هم گپ و گفت داشتیم حسابی به من روحیه داد و فردا صبح اول وقت سوار بر پراید سفیدش با چهره ای بشاش و دسته گلی در دست به سراغم آمد .

حضور در انجمن های ادبی شیوه شاگردپروری این استاد که عمری در آموزش و پرورش کار کرده و راه و روش ها را به خوبی می دانست ، بود .

صراحت لهجه را با مهرورزی داشت و لبخند را با حمایت در هم آمیخته بود و رنج دوران و سختی بیماری این اواخر او را حسابی آزار داده بود ولی هنوز زمزمه های شکر و بردباری اش در گوش ها طنین انداز است.

این شاعر پیشکسوت سحرگاه دهم مرداد 1404 پس از تحمل یک دوره بیماری و در سن 84 سالگی به دیدار حق شتافت.

از وی مجموعه‌های شعر به نام‌های «غم و عشق»، «دیروقتی‌ست که دنبال خود می‌گردم»، «بغض‌های ترک‌خورده»، «حرف من نیمه‌تمام است»، «غزل برای تو گفتم» و «شب‌های بی فروغ» به یادگار مانده است.

۱.

شب است و خواب سراغ مرا نمی گیرد

دلم گرفته و در سینه جا نمی گیرد

 

بسان یاس سفید به شاخه پژمرده

که از طراوت باران صفا نمی گیرد

 

نشسته بغض غریبی به روی حنجره ام

و گریه های درونم صدا نمی گیرد

 

غریبه ام به گمانم برای این مردم

که دست های مرا آشنا نمی گیرد

 

همیشه منتظرم تا دوباره بر گردد

کبوتری که در این لانه جا نمی گیرد

 

۲.

سفر به خیر مساف! چرا پریشانی؟

شبیه آهوی گم کرده بره میمانی

 

میان مردم این شهر مانده ای تنها

گمان کنم که دراین شهر تازه مهمانی

 

دلت گرفته و انگار خسته ای خسته

نشانده ای سر جاده دو چشم بارانی

 

هم از نگاه تو فهمیده ام که پر دردی

هم اینکه آیه امن یجیب می خوانی

 

خدا کند که نباشی مسافری تنها

که رسم مردم این شهر را نمی دانی

یادش گرامی و روحش شاد

 

 

 

صفا را

ما و نگرانی چه کلامی است عزیزم

رندان سحر خیز بدانند صفا را

طبیعت گرد

 

لب خندان که رود

سمت طبیعت گردی 

برد این جان

به سوی جان و دل ، ارسنجانی

دریا مرام

مادری دیدم غریب و بی نشان 

فخر سادات است و فخر آسمان

همسر است و مادر است و خواهر است

مثل زینب از تبار حیدر است 

تا ابد بادا به روح او سلام 

آسمانی زاده ی دریا مرام

قاب سرد

پیرمردی دیده ام

در قاب سرد آینه

مملو از

احساس های ناب دیروز است او 

 

 

 

جانب مشهد

می نویسم غزل 

زندگی 

شیدا را 

در هوایی که 

دلم

جانب مشهد باشد

از دور ها نزدیک ها

فکر می کردیم 

دنیا 

جای نوش و بازی است 

نیش خوردم 

از همه 

از دورها نزدیک ها

زاده خاک

تا محضر دوست جانفشان خواهم رفت 

تاصحبت شوق اهل جان خواهم رفت 

این حرف من است تا ابد می گویم 

من زاده ی خاکم و در آن خواهم رفت 

دریاب دمی

هم صحبت عشق وشوق و باران هستی

لبریز زشعر سبز ایمان هستی 

ای غیبی با صفا مخور غم خوش باش

دریاب دمی که در دل آن هستی 

هم لهجه غیرت

سرمست می جام ولا خواهم شد 

من باده خور ز خود رها خواهم شد

تا صبح قیامت و قیام آخر 

هم لهجه ی غیرت خدا خواهم شد

صحرای غریب

بر لبم زمزمه ی سرخ غریبی ها بود 

العطش ماند 

و دلم رفت به صحرای غریب 

من بیدل

من و دل همنفس بودیم عمری 

رهایم کرد 

من بیدل نشستم 

خاطراتی نمانده

بهانه نکن 

خاطراتی نمانده 

همه در هیاهوی

غمگین رها شد 

ایشان

در لابلای

حرفها 

و در. خبرها 

گم شد دل من 

ردی از ایشان ندیدی 

فراتر از تصویرها

شهر دارد کم کم می خوابد 

بنشین و ببین 

طرفداران چشم بسته قبول می کنند 

اما واقعیت چیز دیگری است 

فراتر از تصویرها 

دنیای حقیقی درد آور است 

و دنیای مجازی دلچسب 

وقتی بازیگری را خوب بدانی 

همه را 

در هر میدان و تقاطعی دور خواهی زد 

اما برادرم عزرائیل 

رفیق همیشگی انسان ها

تحت هیچ شرایطی 

دور نمی خورد 

و خدای بزرگ واقعیت ها و حقیقت ها را

بی نشان و آرام می خرد 

خودنمایی ها را دور می ریزد 

گفتم تا بدانی 

سفر نزدیک است

حسینیه ی ایران

جای جای کشور ایران شبیه کربلاست 

این حسینیه بزرگ است و پر از خون خداست

دشمنان می خواستند ایران بدون نام تو 

یاحسین اما نمیدانند ایران از شماست

اذن دادی ذکرتان بر جان ما جاری شود 

جان ما باروضه هایت روبراه و باصفاست

هر چه غم داریم با دست شما کم می شود 

جان ما موقوفه ی نام ذبیح آشناست

 ما وفاداری ز عباس شما آموختیم 

 روز عاشورا وفاداران ما را مقتداست

یا حسین در کربلایت نیستیم اما هنوز

ذکر روضه ذکر مقتل ذکر نوحه رزق ماست

تا همیشه جمله مدیونیم ما ایرانیان 

این حسینیه بزرگ است و پر از خون خداست

 

 

در شب مهتاب غیرت

آسمان ابری ولی خورشید از راه آمده 

در شب مهتاب غیرت حضرت ماه آمده 

عاشقان، دریادلان ،چشم انتظاران باصفا

موجی از شوق آمده در گاه و بیگاه آمده 

این دل ما در قدومش جانفشان و شوقمند 

تا به سرحد عطش با شوق گل راه آمده 

تا دوباره بشنود فریاد سرخ عشق را 

عاشقانه در پناه لطف الله آمده

بر طریق آشنایی آمده دلهای ما 

ای حماسی سیرتان اعجاز دلخواه آمده 

در شب غیرت شب مردان عاشورای خون

در شب مهتاب غیرت حضرت ماه آمده 

 

 

 

 

 

حماسه به نام تو

زمانه می شناسد 

ترا که مرد مردی 

هنوز این حماسه به نام تست 

برگرد

حماسه های زمین

باز می گردم 

در رویدادی نو 

در صفحه ای گشوده 

آن گاه که حماسه های زمین 

برای شرح دلاوری هایت

تنهایی ات 

و دلتنگی هایت 

به صف می شوند 

و من حکیم شهنامه سرای نوین 

از رشته های غیرت 

ابیات مانایی می سرایم 

تا ترا برای خویش حفظ کنم 

در هوای تو و 

در فضای تو 

نفس می کشم و به خود می بالم 

از رها گردیده 

وصال سهم تو بود 

و فراق قسمت ما

سکوت

سکوت می کنی اما 

سکوت زیبا نیست 

میان این غربت 

بزن تو فریادی 

رستم شهنامه ی عشق

ای دل انگیز بهاران ای فرا از زردها 

دردهایت بی نهایت از غم نامردها 

رستم شهنامه ی عشقیم ای ایران من 

دوستت داریم در صلح و نبرد و دردها

پرچم همواره برپایت نشان زندگی 

بیرق نامت بلندایی به هر آوردها 

جان تو سرشار از موج حماسی های نو

پشت تو دارد نشان از تیغ دردآوردها 

ای همیشه سرفراز و ای همیشه سربلند

ای دل انگیز بهاران ای فرا از زردها

ذوالفقار آتشین

کارها داریم اینک کار و بار آتشین 

کارهایی اوج خیز از اقتدار آتشین 

موشها از ترس موشک ها فراری می شوند 

حیدر از ره می رسد با ذوالفقار آتشین 

دست و بازو شما بوسیدنی شد اهل عشق

میرسد اینک به صهیون چون سوار آتشین 

سالها در فکر این بودیم ما و دوستان 

سخت می شد بر همه این انتظار آتشین

گردن مرحب شکسته زیر تیغ حیدری 

ما کنون آورده ایم آن یادگار آتشین 

جنگ شدجنگ شرف ،غیرت در ایام سخت

رستم میدان بباید در دیار آتشین 

بانگ بردارید تا عالم بداند یکسره 

حیدر از ره می رسد با ذوالفقار آتشین 

 

خدا با مست ایرانی

بکش این یانکی نامرد چو خاطرخواه مردن شد 

پس ازاین حمله ی ناقص خودش همراه مردن شد 

بکش نااهل راخیبرشکن باموشکی درخور 

بکن هر پایگاه از نعش نامردان لبالب ، پر

سگ زرد زمان را باید از رو برد از پا برد

زمینش را جهنم کرد او را هم از آنجا برد 

بکن هر پایگاهی را شبیه مسلخی تازه 

بسوزان آتشی از جانشان در مطبخی تازه

غیورانه بزن هنگام مردی هاست ایرانی 

خدا با ما خدابا ما خدا با ماست ایرانی

بزن تا یک جهان مردانگی از دست ما بیند 

نفس های غیوران را در اینجا باصفا بیند 

بزن شادی روح رادمردان شهید ما 

بخوان شوق عطش را از نگاه پر امید ما 

تل آویوند و حیفا زیر موشک های ایرانی 

ترامپ آماده افتاده است میدانم که می دانی 

بزن مادست وبازوی تو می بوسیم دریادل

بزن تا بازی نامردها کامل شود کامل 

 

 

نمی ترسیم از جار وجنجال دشمن

نمی ترسیم ازاین جار و ازجنجال دشمنها 

روم چون رستم دستان به استقبال دشمنها 

به گرز موشکی بر هم زنیم آیین نامردان 

که باشدپاسخی درخوربه استدلال دشمنها 

به خاک وخون کشیده شدچه کودکها چه مادرها

تماشا کن غریبانه زبان لال دشمن ها 

تهاجم های نامردی سکوت سرد بی دردی 

خوشاآتش کشیدن هابه استیصال دشمنها

دلیرانه غیورانه صبورانه فکورانه 

بکش دشمن بزن دشمن به هم زن حال دشمنها 

وطن چون مام ماباشدشرف با نام ما باشد

نمی ترسیم ازاین جار واز جنجال دشمنها

 

 

پژواک دل ما

التماسی بر شهیدان از دعا داریم ما 

رو به سمت عرش حق در کبریا داریم ما

تا ابد باشد ابرقدرت خداوند کریم 

چشم رحمت بر عنایات خدا داریم ما 

ذره ای ترس از پلیدان نیست در اذهان ما

تا توسل تا تضرع چون شما داریم ما 

در وفاداری یاران شهید با عاشقان 

این نشان از وادی کرب و بلا داریم ما 

دست بردارید ای مردان مرد روزگار 

انتظار از سویتان بی انتها داریم ما 

هست پژواک دل ما در چنین ایام سخت

التماسی از شهیدان بر دعا داریم ما

 

 

از باختر سینه برخاست

هنگام غم آمد عطشی در دل ما شد 

هنگام عزاداری شاه شهدا شد 

خورشید غم از باختر سینه چو برخاست 

گفتند محرم شده و ماه عزا شد 

با زمزمه سینه زنان در دل عشاق 

این محشری از نام حسین است به پا شد 

دوریم اگر از حرم حضرت ارباب 

شش گوشه جان و دل ما کرب و بلا شد

ای زنده دلان در غم گل با دل محزون 

هر گوشه ی دل همنفس خون خدا شد 

برخیز بخوان روضه و با اشک تو برگو 

هنگام عزاداری شاه شهدا شد 

 

 

چشم بارانی

گل از باغ غزل بردار هنگام غزلخوانی 

عطش بنویس از یاران به دست چشم بارانی 

رها از خویشتن در لحظه های سرخ پروازم 

مرا امشب تو مهمان به یک اعجاز حیرانی 

کمی در من بباران عطر رفتن های خونین را 

پشیمانم از این ماندن از احساس ویرانی 

من آن سرو غیور روزهای آشنا هستم 

همان دلدادۀ سرو وصنوبرهای ایرانی 

رفیق رها کردند و تا سمت خدا رفتند 

منم سرگشته در این لحظه های سرد پایانی 

عطش نوشم غزلپوشم هنوز از عشق می نوشم 

می سرمستی و شوق دل انگیزان عرفانی 

بیا شاعر به یاد لاله های سرخ پرپر تو 

گل از باغ غزل بردار هنگام غزلخوانی 

 

سرود خوان ظفر

طعم روزهای جنگ 

برای آنانکه 

دیروزهای حماسی را ندیده اند 

نامشخص است 

ولی ما 

با شانه های زیر تابوت 

آشناییم 

و هر روز سرودخوان ظفر 

همپای اسطوره های خاکی پوش 

در گذر زمانیم 

در آنجا که 

دلتنگی هایمان را 

با اشک های عصر پنج شنبه 

در لابلای ضریح های آلومینیومی 

به اشتراک می گذشتیم 

و درراه برگشت از گلزار شهدا 

روحیه ای تازه داشتیم 

متقاعد شده به صبر و رزم 

ولی این روزها 

هنوز فهم آن سخت است 

 

به قدرت

در سکوت 

ناکسان 

مردانه می جنگیم ما 

آتشی بر جان 

کفتاران 

به قدرت می زنیم 

حماسی ترین اساطیر

کینه های دیرین 

سرباز می کنند 

چون گدازه های مذاب رنج 

که می آیند 

تا بسوزانند 

مردها 

حماسی ترین اساطیر تاریخ 

ققنوس وار 

بر می خیزند 

شبیه زرین

سرشار هجوم سرخ و سنگین باشید

در مقصد خویش سرو دیرین باشید

ای موشک باوفا به میدان نبرد

ای کاش شما شبیه زرین باشید

 

موشک ای آفت جان

موشک زنده دل ای آفت جان

عزت و عشق امید دوران

نامه ای باش ز آغاز شرر

بر دل دشمن این  پیر و جوان

خاک صهیون تو بزن شخم به شوق

تو بکن ریشه  این کینه وران  

می روی دست خدا همراهت

مادرش را به عزایش بنشان

تا بدانند که ایرانی کیست

غیرت اینجاست بگو با دگران

جان این قوم یهودی تو بگیر

موشک زنده دل ای آفت جان

جنگ روایت

ایران بزرگ با قدر می ماند 
آزاده به هنگام خطر  می ماند 
این جنگ روایت است صهیون حتما 
بیرق به کف اهل خبر می ماند 

امید صد چندان

ای موشک من برو از اینجا خندان

آتش تو بزن به خرمن آن نادان

شاداب برو که دست حق همراهت

با رقص شما امید ما صد چندان

 

در طلیعۀصبح

دیوار سکوت را 

در بهت پیش آمده می شکند 

از هرچه هست 

می گذرد 

جان فدای وطن 

فردا را با عزت 

در طلیعۀ صبح پیش رو ترسیم می کند 

حماسی و مقاوم 

کاری به زمان ندارد 

او به عشق می اندیشد 

همه چیز درهم

ریز پرنده های  قاتل 

در گذر از مرزها 

از دیوار ها 

اجازه نمی گیرند 

جدا نمی کنند 

همه چیز درهم است 

انقلابی و غیر آن 

فرقی نمی کند 

خاین ها 

از پشت سر 

فقط می کشند 

مهربان تر باشیم 

مام وطن تنهاست 

با چادری آغشته با خون عزیزانش 

با رنج ها 

با گریه ها و اشک ها 

مظهر عزت و امید

با مشق عطش ز شوق مردانه سرود 

از غیرت عاشقان دردانه سرود 

او مظهر عزت و امید و شوق است 

مردانه به خون خود غیورانه سرود 

 

همرنگ با ستاره ها

 باران موشک 

آسمان را 

همرنگ با ستاره ها می کرد و

آن گاه

شب در خلوت خویش 

حماسی ترین سرودها را 

برای غیرتی ترین ها می سرود 

تا فردا 

و فرداها 

منظومه های شرف را 

از صحیفه مردانگی 

بخوانند و ترسوها را 

در منجلاب ماندنهای منحوس 

ترسیم کنند 

این پایان شاهنامۀ این روزهاست 

لاله و گل ها

یا حیدر کرار 

ببین

خفته به خون را 
ایران شده گلگون

بنگر

لاله  و گلها 

 

غیوران یقین

یا حیدر کرار

ببین

خون و زمین را 
بی سر شدن

خیل غیوران یقین را 
 

عرض وجود

بیدار شو ای

غیرت حق

وقت قیام است
وقت هنر و زندگی 

عرض وجود است  
 

موسم ویرانی

افسوس  ترا غیرت ایرانی نیست 
جز رنج سخن هرچه که می خوانی نیست 
الوند نیی تپه ویران شده ای تو 
بیدار شو این موسم ویرانی نیست

فدای نام ایران

این نام بزرگ معدن جان باشد 
سرمایه ی آن خون شهیدان باشد
این گفته ی حاج قاسم و یاران است 
جان ها به فدای نام ایران باشد 

 

کودک کش بی وجود

این مرحب بد یهود را باید کشت
این مایه ی ننگ و بود را باید کشت
با موشک و پهپاد و تفنگ و با سنگ 
کودک کش بی وجود را باید کشت 

تاریخ گذشته ها

می آید و گشته آتشین ویرانگر 
بر بام زمان و بر زمین ویرانگر 
با تازه ترین موشک ایران چه کنید 
تاریخ گذشته ها چنین ویرانگر 

آغاز غدیری پایان خیبری

بر دل همه موج اوج دیگر  برسد 
بر خیل یهود دست حیدر برسد 
این حمله که کرد سمت ایران، صهیون
آغاز غدیری اش به خیبر برسد