شهید روزه دار

بازبان روزه

جان دادن

عطش بر جان ودل

اقتدا

برحضرت ارباب کردن

دیدنی است

منافق

این جماعت

ننگ را بر نام

خود آورده اند

تا ابد لعن خدا

بر این جماعت مانده است

ترقه بازی

مردها
هرگز نمی ترسند
 از تیر وتفنگ
این جماعت
با ترقه در پی ترساندند

ما جان نثار حیدریم

داعشی ما در جهان چون یادگار حیدریم

گر نمی دانی بدان ما جان نثار حیدریم

رهبر ما سید آزادگان سید علی است

ماجوانان غیور وپاسدار حیدریم

با تن و جان وسر وقلب وبدن آماده ایم

تا بدانی یکسره ما بیقرار حیدریم

باخمینی سرفراز وزنده و دریا دلیم

عاشق مردانی از شهر ودیار حیدریم

غیرت ما در جهان همواره باشد بی رقیب

سربلند عاشقان ودوستدار حیدریم

از تبار رستم وسهراب های همدلیم

ما جوانان دیار افتخار حیدریم

در پی ناموس ودین وکشور ایرانمان

گر نمی دانی بدان ما جان نثار حیدریم

مردان خطرنوشی

رها کردند

خاک و

خانه و

دلتنگی آن را

رها تا

بی کران رفتند

مردان خطرنوشی

طریق عشق بازی ها

رها می گشت از خود در طریق عشق بازی ها

وچون پروانه ای شد در حریق عشق بازی ها

چنان با شور وحال ووجد واحساسی رها گشته

که می گفتند اورا شد رفیق عشق بازی ها

لب عطشان دل خندان رخی در خون نشان دارد

امیر لاله ها مرد غریق عشق بازی ها

به توصیفش چه گویم مرد ایام خطرنوشی

رها می گشت از خود در طریق عشق بازی ها

رها

دلا در عاشقی  باید به خون چون یار غلطیدن

رها از هرچه می بینی فقط دلدار را دیدن

میان عشق بازی ها اگر کس طعنه اندازد

به قول حضرت حافظ مباد از غیر رنجیدن

پر از احساس باید شد پر از ایمان و همراهی

تبسم بر لبان بر چهره غمناله خندیدن

به امید نگاهی باید از دنیای خود رفتن

مناسب نیست بر دیواردل جز نقش او چیدن

به امید نسیمی کز سر کویش وزان باشد

همیشه آشنا بودن همیشه عشق ورزیدن

رها کن هرچه دراین عالم وخطر باشد

رها از هرچه می بینی فقط دلدار را دیدن

آن مرد های بی نشان

دریاشدند آن همدلان

از خویشتن بیرون شدند

آنها مسافر در دل

غمدیده کارون شدند

آن مردهای بی نشان

ازمرزهای نفس خود

رفتند تا هفت آسمان

باخون نوشتند این چنین

یاسیدی آمده ایم

دل را به عشقت داده ایم

لب عطشان بهار

این روزهای تشنه لب

یاد لب عطشان او

آتش به جانم می زند

لب تشنگی

در هرم گرمای غریب

فریاد تا بی انتهاست

جانها فدای آن لب عطشان وخونین بهار

موج

موجی به پا می خیزد از

سمت خروش دردها

آنگاه

می لغزد دروغ

آن گاه

می میرد غرور بی حدود

هشدار نزدیک است آن

توصیه

این روزهای بی کسی

طی می شود

این روزهای دلخوری

رد می شود

اما در این روزگار

برپاشنه چرخش ندارد هیچ گاه

پس اندکی آهسته تر

تنهایی ات

در بین خاک و مور را

یادآور و آهسته شو

عاقبت بخیر

آخرین لحظه هستی

برلب

نام ارباب اگر گل بکند

می توان گفت که دل

ره حق رفته و آزاده شده

آخرش ختم به خیر است به امید خدا

بگذار

بگذار گریه کنم

در تنهاترین احساسها

بر غریبی پروازها

براین مانده های بی هویت

بگذار

بگذار

بگذار

ای بهاری ترین عطش آلود

منظومه عطش

در روزهای گرم وطولانی

با نام مبارکت

متبرک می شود

ای بهاری ترین عطش آلود

خون

من

هیچ نیستم

هرچه هست

اوست

این را خونی بر زمین ریخته

ترسیم کرد

می آیی

پادر رکاب رفتنیم

ما اهل معامله نیستیم

این

تفسیر عملی

با حسین (ع) بودن است

آیا با ما می آیی

مقصد روشن است

مقاوم

می شکنم

درخویش

اما

نمی افتم از پا

عطش

تشنگی ام را

پیش عطش کودکانت

نمی گذارم

فکرش هم

خودم را از خجالت آب می کند

ای تشنه در دریا

جان به فدای لب عطشان تو

شاخصه

ستم ستیزی

شاخصه بودن صبح است

باور کن

گذر

خاطرات سنگین

در گذر زمان

تنها می مانند

وما می رویم

شیرین

بارتلخ

به دل نمی نشیند

محصول

دلخواه

ماندگار تر است

هنوز منتظریم

هیچ رفته ای

بازنمی گردد

مگر به امیدواری

باید امید داشت

شاید ورق برگشت

هنوز منتظریم

ای ماه من

اردیبهشت دارد می رود

بدون تو

این اردی جهنم دروغ

بیداد می کند

ای ماه من

دلتنگی ام را

با تونجوا می نمایم

نترسانم

دلم را دیگر آن شور وصفا نیست

تجلی های پرشوق ونوا نیست

من از دریای غم می آیم امروز

نترسانم ترسی از بلا نیست

دلم

دلم همصحبت گل بود روزی

غریق نعمت گل بود روزی

دل غمدیده و وارسته من

نماد غیرت گل بود روزی

طرح 2

می روم

حتما

که رفتن

بهتر است

نقش زن بهار دل

می رسد از دیار گل

نقش زن بهار دل

زنده شود

به شوق او

مسند بی قرار دل

روشنی در راه است

روزهای رفته را

به حسرت نشسته ایم

شکسته ایم

اما از پا نیفتاده ایم

روشنی در راه است

بعد از عملیات

آخرین فریادها

می شکست

آخرین تلاشها

در خون دست وپا می زد

آخرین نگاهها

به جاده های دلتنگی می رسید

اما شکست نمی خوردیم

ترنم رفتن

شروع می شویم

باتبسم سحر

با ترنم رفتن

در امتداد همه یادها ونامها

ما رودیم

نه مرداب

دریاییم

نه درجامانده

تلی از دروغ

تنها نیستیم

شکسته ایم

برفراز تلی از دروغها

آخرین رای

تمام شد

حرکتی طولانی

کاسبی بعضی ها

رنج ها وسختی ها

با شمارش

آخرین رای

اثر جوهر انگشت نشان خواهد داد

مردها جمعه سبزی که در آن هشیارند

عشق را بانفس خویش به جای می آرند

مردها با نفس گرم شهیدان خدا می آیند

نقشه راه حضور دل خود را دارند

مردها با سراگشت غیورانه خویش

نقشی از بودن امید به دل می کارند

هجمه اهل نفاق ارچه غم انگیز بود

مردها آمده گفتند زحد بسیارند

هر زن ومرد که در مجمع ما می بینی

اهل ذوقند وخروشند ببین دلدارند

اثر جوهر انگشت نشان خواهد داد

عشق را بانفس خویش به جای می آرند

نقشه راه حضور خود را

می نویسیم خروش

برعلیه همه نامردی

برعلیه همه کینه وحقد وتزویر

برعلیه همه ترس ونفاق و غصه

می نویسیم به شوق

نقشه راه حضور خود را

من وتو ماشده در جمعه سبز

می نویسیم کرامت آمد

آدینه ای متبرک

می آید

در آدینه ای متبرک

از سلاله نور

مردی فراتر ازهمه باورها

اقیانوسی عظیم

و می خواندمان

به تبسمی ملیح

و امیدی بی پایان

باید برخاست

آیا صبح نزدیک نیست

هستیم

همیشه هستیم

در سرما در گرما

در تنهایی

اما دلمان پرشور است

خروش

وقتی خیزشی هست

مراقب باش

درخانه نمانی

مرداب می شوی

بی ارزش وبد بو

به جاری خروشان بودنها بپیوند

صبح از آن ماست

بیعت

بگذار هرچه می خواهند

بگویند

با گل بیعت می گوییم

از دور

با سرانگشت جوری مان

توهم

می توانی بیایی

بیا

دعوت

جمعه با انگشتمان

آینده ای نو را رقم می زنیم

تو هم بیا

هنگام گلبانی

زجا برخیز باید رفت تا پایان حیرانی

رها باید نمود این گونه این اندوه غم خوانی

برای یاری اندیشه مانای گل بودن

حمایت می کنیم از گل به شور وشوق انسانی

کسی که می نویسد از کرامتی عالمی دارد

فراتر از قیود مانده ومجهول وظلمانی

دروغ عده ای تا بی نهایت می رود اما

خدا داند که پابرجاست حق و شوق حقانی

به فکر آتی و آینده این نسل ها باشی

اگر همراه گل گشتی در این هنگام گلبانی

پس از این هجمه های  سهمگین بی خیالی ها

زجا برخیز باید رفت تا پایان حیرانی

نقش حضوری

دل من می گوید

من وراکد وسرگردانی

نیست هرگز هنری

خیز تا نقش حضوری بزنیم

آسمان همنفس

بودن واندیشه ماست

دولت مستانه گل

چهره ها دلنگران

چشم ها منتظرند

ناگهان حس غریب گل کرد

آسمانئ آمده تا همراهی

دست گلبرگ

به همراهی گام وقدمی مردانه

می نویسد

اثر انگشتی

تابماند برجا

تاابد

دولت مستانه گل

اتحاد وائتلاف عشق

چون که در میدان مصاف عشق را دیدیم ما

اتحاد وائتلاف عشق را دیدیم ما

یک نفر از خود گذشت و یک جماعت را شکست

معجزی از انصراف عشق را دیدیم ما

روبهم آورده وهمدل شده در این جهاد

جایگاه اختلاف عشق را دیدیم ما

دوره ای افتاده از پا بوده وغم دیده ایم

کار برعکس وخلاف عشق را دیدیم ما

پس به یمن یاری حق در زمان مقتضی

اتحاد وائتلاف عشق را دیدیم ما

جلگه دلها

با تلاطم اثر انگشتها

با ثبات گامها ونگاهها

کمر نامرادی ها می شکند

و جلگه دلها

میزبان تلاش خواهد شد

چشمها را باید باز کرد

دروغ را تابی نیست

باید ایستاد

کلامی می شکند
نگاهی می گریزاند
قدمی رنجیده خاطر می کند
ولی باید ایستاد
کوه را
از اخم ها ترسی نیست

به قرآن

غزلخوان می نویسم می رسد دوست

به باران می نویسم می رسد دوست

برای یاری مردان بیدل

به قرآن   می نویسم می رسد دوست

خیزشی بهاری

خیزشی بهاری

حماسه های دروغین

حرفهای خزنده را

در اردیبهشتی غیورانه

درهم شکست

طلوع نزدیک است

باور کن

نمایش صلابت

خروشی دلاورانه

پایان حرفهاست

مشتهای گره کرده

برای بودن

برای نمایش صلابت

برخاسته اند

دلهای باهم

دلهای باهم

نگران نیستند

دورویان رابگو

کلاهتان پس معرکه است

بی گمان خواهید شکست

با آمدن خورشید

ترسوها نگران چه هستند

شب می رود

با آمدن خورشید

دل بستن کاری نادرست است